Polska
now browsing by category
Grabarka… cuda dzieją się każdego dnia
Grabarka… cuda dzieją się każdego dnia 05.08.2018
Stolica polskiego prawosławia, zaprosiła nas kolejny raz do siebie w gości
Ciepły sierpniowy wieczór, anielskie śpiewy sióstr w cerkwi i magia zachodzącego słońca.
Miałam wrażenie, że właśnie staje się cud i zanoszone tu prośby zostają wysłuchane.
Prośby mieniące się świetle i często zmieniające swoje struktury, formy
Bo to co chcemy, o co prosimy – przy szerszym popatrzeniu na to – często nie jest dla nas właściwe, albo prosimy o dwie rzeczy, które są według siebie w sprzeczności.
Często jest tak, że chcemy coś z innego poziomu, ale tak naprawdę nie chcemy się zmieniać – co jest nieodzowne by to otrzymać.
To tak jakbyśmy chcieli przebiec maraton bez trenowania…
Pozwalam sobie zmieniać się
Pozwalam sobie na rozwój
Pozwalam sobie na cuda
A jakie cuda się nam działy popatrzcie sami:
Przodkowie
Przodkowie 01 -04.08.2018
Przodkowie to temat rzeka. Temat rozległy jak puszcza – dlatego wolałem się go nie czepiać przez wiele lat. Wokół mnie albo wołano – trzeba rozpracować wszystkich przodków do 7 pokolenia wstecz, lub szydzono – to nic nie da – to tylko sposób na wyciągnięcie kasy przez terapeutów. Wszystkie te głosy cechowała jedna zasada: zawsze twierdziły że to właśnie one mają rację….. A gdzie jest prawda…..zapewne w mądrości złotego środka. Tak więc od kilku lat rozgrzebuję przodkowe programy – których spuściznę czuję w moim codziennym postępowaniu. Na przestrzeni czasu zmienia się tylko podejście i sposoby.
A jednym z nich było ostatnio spędzenie dłuższego czasu na cmentarzu przy konserwacji nagrobka. Akurat tak się składa że mój ojciec u swoich dziadków wykonał nagrobek z drewna, który co kilka lat potrzebuje konserwacji. Miałem zatem sposobność pobyć jakiś czas w energii rodziny pochodzącej z Mazowsza. Nie było mi bowiem dane bezpośrednie doświadczenie kontaktu z dziadkiem i babcią mieszkającym we wsi Gaj. Szlifowałem zatem bez psychicznego oporu warstwy łuszczącej się farby, mimo fali ponad 30 stopniowych upałów. Zrywając starą farbę zrywałem mój własny sposób postrzegania ich. Moje własne przekonania zaczerpnięte ze starej epoki – od nich. Uprzedzenia, kult ciężkiej pracy fizycznej, jako jedynej słusznej i wartościowej.
Uwalniam się od programu szacunku tylko do ciężkiej pracy fizycznej.
Uwalniam się od przekonania że szanuję siebie tylko wtedy, gdy ciężko pracuję fizycznie.
Uwalniam się od poważania tylko ciężko pracujących osób
Moi przodkowie żyli w czasach w których ciężka praca dawała przetrwanie – a u mnie już tylko blokuje rozwój moich talentów i utrzymuje podświadomą pogardę dla osób pracujących umysłowo lub artystycznie.
Otwieram się na rozkwit moich twórczych, duchowych i artystycznych talentów…..
I tak uruchamiając te uzdolnienia powstała nowa aranżacja nagrobka. Aranżacja do której się uśmiechnąłem, jak twórca do swojego dzieła. W rzeczywistości uśmiechnąłem się do moich przodków, od których będę teraz brał to co mi służy idąc własną drogą…
P.S.
Przy okazji pobytu w leśnej daczy u ojca, nieomieszkaliśmy zaskrzacić to miejsce.
Z wizytą u siostry Faustyny
Z wizytą u siostry Faustyny 25 .07. 2018
Miłosierdzie Boże
Gdy chodziłam na religię uczono mnie o Bogu karzącym, mściwym, Bogu który wymaga i obiecuje Raj gdzieś w niebiosach.
Jak więc inne myślenie wnosi do tego Faustyna mówiąc o Bogu miłosiernym.
Do klasztoru zawitaliśmy o 15 na jej ulubione nabożeństwo. Czas zatrzymania…
– Jakie to niesamowite – mówiłam pełna zachwytu do Bartka – zaprosiła nas na swoje nabożeństwo.
Gdy zagłębiam się w energię, mam wrażenie, że stoję gdzieś między światami – światem boskim i ziemskim.
A świat ziemski miał i ma swoje ograniczenia, swoje zasady, normy…
Jezus przemawiał do ludzi przez mękę, bo to wtedy ludzie rozumieli. Miłość kojarzyła im się z poświęceniem. A jak pisała i o tym Faustyna (861), wiele serc mięknie dopiero wtedy, gdy doświadcza je cierpienie, czy widzi cierpienie innych.
Z mojego doświadczenia podróżowania po świecie mogę stwierdzić, że w miejscach gdzie w przeciągu ostatnich 20 lat czyli jednego pokolenia były wojny, kataklizmy ludzie są życzliwi, otwarci na drugiego człowieka , mają w sobie dużo pokory, a przy tym takiej prostej radości z tego, że żyją.
Inna sprawa jest taka, że gdy cierpimy wiele to odpuszczamy i zaczynamy postrzegać świat z innej perspektywy.
Czy nie można wcześniej ???
Czytając życiorys Faustyny czy Ojca Pio uzmysłowiłam sobie, że kiedyś w duchowe progi przyjmowano głównie bogatych (wnosili posag do klasztoru), biedota miała bardzo ograniczony dostęp do klasztorów czyli duchowości , do wiedzy…..
W związku z tym, że moi przodkowie pochodzą z biedoty… nie mogę wzrastać w duchowość, uczyć się i dzielić się nią
Pozwalam sobie na duchowość
Faustyna swoje wizje, refleksje lub po prostu życie opisywała w dzienniczku
Poczytajcie kilka fragmentów:
Miłość jest tajemnicą, która przekształca wszystko czego się dotknie w rzeczy piękne i miłe Bogu.
Boża miłość czyni duszę swobodną. Jest jak królowa, nie zna niewolniczego przymusu, do wszystkiego zabiera się z wielką swobodą duszy, gdy miłość która mieszka w niej jest pobudką do czynu (890)
Nikt z ludzi nie rozumie mojego serca, ale nie dziwię się temu teraz, bo dawniej dziwiło mnie to, kiedy moje intencje zostały potępione i źle tłumaczone. Teraz nie dziwię się temu zupełnie.
Ludzie nie umieją dotrzeć duszy, oni widzą ciało i wg tego ciała sądzą, lecz jak daleko niebo od ziemi, tak daleko myśli Boże od naszych (1445)
W pewnych momentach poznałam, jak dusze zakonne bronią chwały własnej, pozorując chwałę Bożą, a tu tymczasem nie rozchodzi się o chwałę Bożą, tylko własną (1149)
I tak zaopatrzeni z dzienniczek Faustyny ruszyliśmy dalej w naszą podróż w kierunku lekkości.
Spacerkiem po polskiej dolinie skrzatów
Dolina skrzatów 31 maj 2018
Skrzaty, elfy, gnomy – postacie z baśni, legend, wspomnienie dzieciństwa.
Czy żyją obecnie?
….według nas tak, wiele z nich przemierza z nami świat, kontaktując nas z coraz nowymi miejscami ich przebywania. I zapraszając na skrzacie imprezy.
Tym razem zaprosiły nas do Doliny Skrzatów w Polsce niedaleko Zgierza.
Gorący koniec maja, żar leje się z nieba, na szczęście skrzaty mieszkają w cudnie zalesionej przestrzeni.
My zmęczeni upałem, wręcz rozdrażnieni nim, gdy przekraczamy bramę cudownego skrzaciego świata , zapominamy o tym co na zewnątrz, o tym co było przed momentem.
Drzewa cieniują od słońca tworząc specyficzny mikroklimat, a roztoczona przez skrzaty energia powoduje, że w czasie całej wizyty uśmiech nie schodzi nam z ust.
Takie połączenie świata baśni z realnością, dzieciństwa z dorosłością, powagi z radością, wiedzy z doświadczeniem, świata bardziej namacalnego, widzialnego (ludzkiego), ze światem mniej widzialnym (skrzaty), wiary z niewiarą, przeszłości z teraźniejszością.
Tutaj się po prostu jest.
Wycieczka, (a raczej opowieść) ze skrzatologiem po siedzibach skrzatów trwa ok. 1 godziny.
W tym czasie poznajemy skrzaty tutaj zamieszkałe, ich zwyczaje, sposób pracy, siedziby, jak wyglądają, ich alfabet.
Dowiadujemy się również, że zamieszkałe tutaj skrzaty są Słowiańskie i silne powiązane ze starymi zwyczajami Słowian.
Znają się na dziko rosnących roślinach jadalnych i ziołach.
Mają cudowny kontakt z przyrodą , oparty na wzajemnym szacunku.
Magiczne spotkanie w środku magicznego lasu, w środku Polski.
Słowa to za mało, aby opisać magię spotkania, zdjęcia bardziej oddają baśniowy charakter tej chwili.
Jeżeli macie ochotę odwiedzić dolinę to tutaj namiary :
D5 Creation