Small Gobi – zobaczyć swój upór

Small Gobi Zobaczyć swój opór 22-23 października 2015

 

 

Gobi to niesamowity nauczyciel praktycznie każdy dzień odsłania przed nami kolejne cząstki nas samych, a przy tym robiąc to niesamowicie pięknej scenerii i energii pełnej miłości, światła i bezpieczeństwa.

Mała Gobi na którą teraz nas zaprosiła słynie z tego, że znajdują się na niej dzikie osły.

Ciekawe czy tak samo uparte jak te już udomowione???

Czy się pokażą???

Jak pokaże nam się kolejna część pustyni, zaczęliśmy się zastanawiać gdy wyjeżdżaliśmy z Balandalay i nagle pojawiły się osły……. Co prawda udomowione, ale osły.

 

 

Opis osła z książki Siła zwierząt J. Ruland

Osioł opiera się, ma swój rozum i chodzi własnymi drogami. W dziwaczny sposób odzwierciedla Ci Twoje obecne zachowanie. Chce Ci zwrócić uwagę, że trzymasz się rzeczy, które mogą Ci zaszkodzić. Przeczuwasz je, ale nie chcesz ich dostrzec.

Jeżeli sprawy nie biegną tak jak powinny, ma to swoją przyczynę, której być może nie potrafisz rozpoznać, ze swojej ludzkiej perspektywy. Być może koniecznie chcesz bilet na Titanica, bo Twoim największym marzeniem jest popłynąć właśnie tym statkiem, lecz los Ci tego odmawia. Wciąż i wciąż wszystko się nie udaje, albo coś staje pomiędzy. W tej chwili czujesz się pokrzywdzony, jesteś wściekły i smutny, lecz kiedyś zrozumiesz, jakie miałeś szczęście.

 

Zatrzymaj się, spójrz w mądre oczy Osła i rozpoznaj cenną radę, jakiej chce Ci udzielić. Chęć przeforsowania za wszelką cenę określonej sprawy może ściągnąć nieszczęście, jeżeli nie zaakceptujesz prowadzenia i zrządzenia losu.

 

Nie upieraj się, zaufaj boskiemu prowadzeniu. Pójdź tymi tak nietypowymi dla Ciebie, niewygodnymi i niechcianymi drogami.

 

Puszczam i ufam. Boska siła pomaga mi i wspiera mnie Teraz

 

 

Tak, tak prowadzenie gdy nie idą emocje poddaję się mu w pełni. Pragnienia mniej mnie dopadają, ale lęki tak (u Bartka dokładnie odwrotnie). I co wtedy? – zamiast poddać się prowadzeniu – chcę uciec od sytuacji. I to przecież mam jeszcze powód, gdyż jest to niebezpieczne. Fantastyczna wymówka. Oczywiście nie ma co super forsować lęków, ale bez sensu przed nimi uciekać. Nie ma też lęków uniwersalnych – każdy ma swoje. A nawet lampa na ulicy może spaść na głowę, więc……

 

Pozwalam sobie dostrzegać moje lęki

 

Pozwalam się prowadzić

 

I w takim nastroju ruszyliśmy w kolejne odsłony naszej kochanej Gobi, z wolna krok za krokiem w kierunku jej kolejnych dolin.

 

 

Tutaj pojedyncze jurty są od siebie oddalone czasem o parę kilometrów. Teraz są baterie słoneczne, telewizory dają więc wgląd w świat, ale jeszcze kilkanaście lat temu…???

 

 

 

Sąsiad ten sam od wieków, na szczęście jeszcze szkoła i jej środowisko (to bardzo pozytywna część komunizmu, w Maroku byłej francuskiej kolonii do dziś analfabetyzm jest na poziomie 50%).

A potem życie w okrągłej jurcie, gdzie cała wewnętrzna energia wirowała w kółko, życie zgodnie z porami roku, przemieszczanie za stadami na inne pastwiska.

 

 

Zwierzęta były wszystkim ( teraz już może mniej), dawały jedzenie – mięso, nabiał, ubranie – wełnę, skóry, światło – lampy na masło, opał – odchody, transport i jakieś przychody, czy sposób wymiany dóbr.

Bez nich nie można byłoby przeżyć.

Lekarz, sąsiad daleko. Gdy coś się dzieje trzeba polegać na sobie, najbliższych. Odporność na ciepło (latem powyżej 40, ) zimno (zimą poniżej 40) wiatry i nie sprzyjające atmosferyczne warunki. Mała ilość gromadzonych materialnych dóbr z uwagi na przemieszczanie się dające niesamowitą czystość energetyczną nowej otaczającej przestrzeni.

Życie piękne gdy jest świadome, gdy ma się dobry kontakt z Bogiem, jednak gdy świadomość jest niska (a zresztą jak się miała i ma kształtować). Religia ??? A ile kilometrów do najbliższego lamy???

Będąc świadomym może nie zabijaliby zwierząt, tylko jaką świadomość trzeba mieć aby nie jeść, być odpornym na ekstremalne zimno (bo nikt nie hoduje zwierząt – nie ma opału), chodzić nago cały rok. Czy ktoś z czytających ten tekst dałby radę????

Teraz wszystko się zmienia baterie słoneczne, samochody, telewizory, młodzież ucieka do miasta (czy żyje jej się tam lepiej ??? – na pewno inaczej!).

Mongolia się zmienia bardzo dynamicznie, obecnie wg naszych obliczeń ok. 20% z 3 mln ludności mieszka w jurtach, i jest tendencja spadkowa. Za jakiś czas może zamiast prywatnych stad, powstaną wielkie stada wielkich korporacji, a przeciętny Mongoł będzie tam pracownikiem, któremu wmówi się bardzo łatwo, że jeszcze nie ma tysiąca „niezbędnych” mu dóbr i ……

 

 

Zamiast pracować tak jak teraz – spokojnie, niewiele – wygonić stado rano na lepszą łąkę, doglądnąć popołudniu, zgonić wieczorem, porobić troszkę sera, ususzyć gówna – będzie pracował od rana do wieczora , tęskniąc za zostawionymi przestrzeniami i wchodząc w „koleiny” życia jak wszyscy.

Bo gdy nie zmienimy świadomości, niewiele zmienia się w naszym życiu.

 

Działam świadomie w moim życiu

 

I taj jechaliśmy gdzieś przez Gobi, na geograficzny kierunek świata bardziej, niż prowadzeni przez nawigację, pojedyncze jurty powodowały refleksje nad światem który mija, przemija. Świat się zmienia i pozwólmy na to.

 

 

 

Gdy na jednym wzgórzu nie wiedzieliśmy za bardzo gdzie jechać, akurat podjechał do nas Mongoł (czytaj – życzliwy anioł), a gdy pokazaliśmy na mapie gdzie mniej więcej chcemy jechać (Tehem) , pokazał nam jakąś tajną drogę przez góry.

Poczuliśmy się jak w bajce gdy wąską przełęczą przejechaliśmy masyw gór. Słońce zachodziło, a my znaleźliśmy miejsce na malutkim płaskowyżu z widokiem chyba z 50 km, albo i więcej w trzy strony świata.

Gdzieś na horyzoncie migotały jurty, tak – najbliższy nasz sąsiad jest ze 20 km stąd.

Wszystko tańczyło zatapiając nas w tej niesamowitej przestrzeni, gdzie przestrzeń ziemi mieszała się z przestrzenią nieba, gdzie wszystko razem łączyło się niezapomnianej jedności, gdzie znikał czas i przestrzeń, pojawiało się NIC, z którego potem wyłaniał się cały ogrom wszechświata. 

 

Loading Facebook Comments ...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *