o podróży w “stronę wdzięczności i obfitości” 2019
now browsing by category
Bajkał ten starszy brat a Chavsugul młodszy….
Bajkał ten starszy brat a Chavsugul młodszy…. 23.10.2019
Bajkał – gdy podróżuję tam z Bartkiem, zawsze jest trudnym doświadczeniem.
Zapytacie dlaczego?
Porównywanie mniejszego, mniej znanego, bardziej krystalicznego jeziora Chavsugul w Mongolii z wielkim, wręcz potężnym, bardziej znanym mniej czystym i krystalicznym Bajkałem, to porównanie również młodszego i starszego brata.
Gdzie Bajkał ten starszy, a Chavsugul młodszy.
Analogia do Bartka relacji z bratem.
Łączy ich jedna rzeka Selenge.
Notabene jedyna która wypływa z Chavsugul
Tak jakby młodszy swoim kryształem, dzikością miał wspierać starszego i tylko go.
Gdy rzeka płynie przez ponad 300 km często przez zmulone tereny gubi swoją krystaliczność.
I Bajkał może myśleć o nim całkiem inaczej.
Wręcz odrzucać jego wody.
200 lat temu w dorzeczu Selenge nad Bajkałem było potężne trzęsienie ziemi, wsie znajdujące się tam zniknęły z powierzchni.
Bracia się pokłócili.
I gdy na poważnie obserwuje się co pokazuje wszechświat gdy idzie się za prowadzeniem, można zobaczyć tak NAPRAWDĘ swoją relacje.
Na wyspie Olchonie Park Narodowy stawał pomiędzy.
Czy w życiu ich też któś był zawsze pomiędzy nimi – oczywiście.
Tylko przy skale Szamance mogli się kontaktować, a kto to Szamanka?
Relacja Bartka i jego brata to…….
dziś można nazwać brak relacji, gdyż brat kontaktuje się z Bartkiem tylko w obecności matki.
Brak zgody na inne spotkania.
A Bartkowi teraz w obecności Bajkału wypływają żale i skrzywdzenia z przed lat. Skrywane emocje do brata w dużej części kata, szantażysty, których nie mógł wyrażać bo to by pogłębiło chorobę brata (silna depresja od około 16 roku życia).
Ale lepszego, zdolniejszego, którego miał naśladować.
Więc bratu wszystko było wolno ( Tak jak wcześniej gdy urodził się młodszy brat, wtedy mu wszystko było wolno) on mógł tylko siedzieć po cichu. I nikomu nie mówić o chorobie brata. Wstydzić się jej w samotności.
Wyparł emocje i schował je głębo, z czasem w ogóle przestał czuć.
Bo co wypływało gdy zaczynał czuć ?
Nie miłość i radość tylko wielka, wielka nienawiść, której nie miał prawa czuć.
I zamiast otwierać się to znowu zamykał na odczuwanie.
Do tego dochodziło poczucie winy, że przez to, że był dynamiczny, lubił non stop biegać jako dziecko – wpędzał brata w chorobę.
Relacje rodzinne są często wielkimi tajemnicami, gdzie pozornie wszyscy udają miłość jak widzą się szczególnie raz do roku.
A w środku buzuje masa nienawiści.
Jedno co to trzeba, to trzeźwo i uczciwie na to popatrzeć i chcieć to uzdrowić.
A takich śmiałków znam niewielu.
I to niezależnie czy wielcy terapeuci czy prości ludzie.
Może nawet Ci pierwsi lepiej umieją to ukryć i zagadać ????
Zapomniałam o tzw. duchowych – Ci kładą na te emocje ciężkie worki miłości…
Zapytacie teraz dlaczego mnie to dotyczy?
Odpowiedź jest banalna. Moi rodzice wstydzili się swojego rodzeństwa, a szczególnie moja mama miała trzymać w tajemnicy nieporadność swojej siostry i związania się jej z alkoholikiem.
TAJEMNICA RÓWNA SIĘ TRAUMA
Zobaczcie ile ich sami sobie tworzycie, z prostego wstydu przed samym sobą?????
Tekst zamieszczony za całkowitą aprobatą Bartka.
P. S.
Zmuszając bliskich do tajemnic nakładamy na nich traumy.
Jedne osoby, które są do tego zobowiązane to terapeuci, uzdrowiciele itp.
Widzicie na zdjęciu, jaki prezent dostał Bartek od Bajkału.
Magiczne jezioro Bałcharz
Magiczne jezioro Bałcharz – 04-05.08. 2019
Kolejne 800 kilometrów jazdy przez step umila nam wizyta nad jeziorem Bałcharz.
Landrynka została na parkingu, a my w biesiedce zwanej tutaj tapczanem.
Spędziliśmy cały dzień ciesząc się cieniem biesiedki i kąpielą w wodzie, a potem rozgwieżdzonym niebem. Tak rozgwieżdzonym, że jest świetlista dziura w kosmos.
Spadające gwiazdy, mleczna droga i my.
Czasem cisza, a czasem wrzaski imprezy. Taka sinusoida wieczoru.
Komary i imprezujący turyści spowodowali, ze sen nie był otulający.
Tak patrzę na ostatnie noce może mamy darować sobie sen
A samo jezioro Bałchasz ma ok 500 km długości i od 5-50 km szerokości, W połowie jest słodkie w połowie słone.
My byliśmy w tej części słonej 12 km od miejscowości Lepsy.
Nad tym jeziorem rozegrał się spektakl na niebie. Takiej ilości gwiazd nigdy nie widzieliśmy.
Nie ma tam rozproszonego światła miast, nie było również księżyca. Noc spędziliśmy w biesiedce na plaży.
Robiliśmy zdjęcia sylwetek naszych ciał na tle nieba tak rozjaśnionego światłem gwiazd że aż mlecznego!
Poniższe zjęcia nocnego nieba aby oddawały ilość gwiazd zostały obrobione przez naszego znajomego w programie do postprodukcji. Dziękujemy Ci Adamie….
Rozmowy z Bogiem – Emocje cz. I
Rozmowy z Bogiem Emocje cz. I 17.11.2019
Ja: Wiesz ostatnio poszły mi emocje i wyraziłam je publicznie
Bóg: No i co ?
Ja: Jak co…? Nie powinno się wyrażać emocji!
Bóg: A czy ktoś tak potrafi …..???
Ja: Chyba tak, skoro tyle osób wiedziało co robić, jak się powinnam zachować itp.
Bóg: Hiiiiiiiiiiiiii…
Ja: Czemu się śmiejesz?
Bóg: Bo każda myśl ma ładunek emocjonalny.
Ja: No tak…
Bóg: I wierzysz, że Ci którzy mieli do powiedzenia tyle pozornie negatywnego na Twój temat, mają takie czyste umysły?
Ja: Część może nawet nie wie o co chodzi. Tylko oni nie okazują emocji…
Bóg: Tak nie okazują.
Ja: No to można okazywać emocje czy nie?
Bóg: Każdy ma wybór. Emocja to emocja, którą wygenerowała myśl .
Ja: A jest jakaś różnica na poziomie wpływania na świat, czy się ją okaże czy nie?
Bóg: żadna, emocja jest emocją. A jak przecież wiesz, że na świat oddziałujemy na poziomie pola, a nie tego co wyrażamy.
Ja: To wiadome.
Bóg: To dlaczego znowu o to pytasz?
Ja: Bo chyba nie wierzę w swoje wartości, w swoje obserwacje, przekazy, a podłączam się do „właściwego” tłumu.
Bóg: I tu jest pies pogrzebany,zareagowałaś jak zareagowałaś. Widziałaś ile wzbudziło to emocji, nie tylko Twoich.
Ja: Tak.
Bóg: Więc się ciesz, że wybiłaś innych z ich ustalonego sposobu myślenia, a nie wiń się za to.
Ja: Ciekawe.
Bóg: Tak, tak może części pokazałaś, jak się zachowują, co czują ? robią? – kiedy widzą emocje u innych…
Ja: Masz racje, cała ta sytuacja pokazała jak bardzo nie chcemy widzieć emocji.
Część osób jawnie odrzucała kogoś kto śmie pokazywać emocje, osoby „duchowe” pouczały czy tłumaczyły, że dla dobra świata nie powinno się tego robić.
Część starała się zrozumieć, a część rozumiała.
Bóg: I co Ci to pokazało?
Ja: Że najbardziej skupiałam się na tych co mnie odrzucali.
Bóg: Kto Cię odrzucał za emocje?
Ja: Ojciec. Zawsze tłumaczył mi chłodno, że ludzie wtedy nie będą mnie szanować, że nic nie osiągnę, że powinnam być taka, a taka…
Bóg: I to jego podejście według Ciebie dawało mu szczęście?
Ja: Gdy to mówił, jak mnie wychowywał – chyba tak, jednak przed śmiercią, gdy wszedł na wyższe poziomy wibracji, gdy odpuścił przywiązanie do schematu tego co ludzie powiedzą, wręcz stwierdził, że zmarnował swoje życie .
Bóg: I ty chcesz go też marnować, przejmując się opiniami innych?
Ja: hiiiiiiii
Bóg: Jak ja lubię kiedy tak słodko przewrócisz oczami, no zrozumiałem.
Ja: W takim razie powiedz mi czemu ludzie tak negują emocje innych?
Bóg: Boją się ich po prostu, tak najprościej . Wiesz ile koncepcji i ideologii powstało na ukrycie lęku.
Ja: Mam wrażenie, że to są główne koncepcje.
Bóg: I masz racje.
Ja: Emocje to wojny, molestowania, pobicia , awantury…
Bóg: A te osoby, które nie okazują emocji myślisz, że nie przykładają się do tego co inni wyrażają?
Ja: Według mojego na dziś postrzegania świata TAK.
Bóg: Osoby, które to wyrażają tylko to manifestują. Chcąc często rozładować energię. Oczyścić przestrzeń …
Bo co wg Ciebie jest przyczyną wojen?
Ja: Myślokształty naszych wewnętrznych wojen…
Bóg: Szczególnie tych głęboko chowanych.
Ja: I potem ludzie próbują pokazać jacy są super, ile mają klasy w sobie, jak świetnie umieją żyć według aktualnych duchowych koncepcji .
Bóg: Chcą czuć się lepsi od tych co mają emocje.
Ja: No właśnie, dlaczego ?
Bóg: Sama już dużo powiedziałaś o emocjach, więc może ty odpowiesz?
Ja: Bo osoba, która ma emocje nie ma klasy, jest dziecinna, jest kimś kogo się boją , że zachowa się w sposób jaki im się nie podoba, jaki nie kontrolują.
Bóg: No widzisz- napisałaś!
Ja: Tak ? Coś nie tak?
Bóg: Lęk przed nieprzewidywalnością danej osoby
Ja: Tak dokładnie. Mieli oczekiwania, że blog będzie cukierkowy , a tu kłótnia nie na poziomie…
Bóg: To takie wybicie z poukładanego świata.
Ja: Osoby mniej świadome to rozumiem, ale ile razy słyszę od osób„ duchowych” – jesteśmy jednością, to co widzisz dotyczy Ciebie, idę za energią , a potem wrzask i krzyk bo źle się zachowałam…
Bóg: a co naprawdę się stało co spowodowało ten krzyk?
Ja: poszły im emocje.
Bóg: Emocje, które próbowali przerzucić na was i znaleźć winnego swoich emocji.
Ja: To oni mnie pouczali o tym mechanizmie…
Bóg: Czy wszystko co wiesz umiesz od razu zastosować w życie?
Ja: Jakaś zmęczona jestem…
Bóg: Bo jeszcze chciałabyś się zapisać do klanu grzecznych panienek bez emocji, w lot łapiących wszystko…
Ja: No tak.
Bóg: Czy znasz kogoś kto nauczył się jeździć na nartach, czytając tylko na ten temat i widząc jak to robić?
Ja: Mimo, że wierzę, że gdy puści się na maksa kontrolę – jest to możliwe. To nie znam.
Bóg: Więc daruj sobie przejmowanie takimi ludźmi, pouczając Ciebie najprawdopodobniej w dobrych intencjach zagadują własne emocje .
W ogóle daruj sobie przejmowanie się innymi. Albo jesteś w przepływie, albo kontrolujesz wszystko…
Ja: Wiesz już to pisałam, ale dalej chodzi mi po głowie, że okazując emocje robię krzywdę światu…
Bóg: Ojjj, ile cierpliwości trzeba mieć do Ciebie.
Rozładowujesz emocje i tyle.
Ja: Można to zrobić spokojniej zapewne…
Bóg: Tak, tak aby nie zdenerwować innych, nie pokazać im ich emocji. Ugruntować ich w przekonaniu, że są tylko miłością i nic innego w życiu im się nie przydarza.
Ja: Skoro jestem w ich polu, to dotyczy to również ich pola
Bóg: I w koło Macieju. Wiesz to wszystko
Ja: Bo mam poczucie winy za emocje i szukam nie wiedzieć czego.
Bóg: Pozwól życiu wydarzać się – nie kontroluj go, nie chciej być kimś innym niż jesteś .
Sztuka życia to sztuka obserwowania siebie, a nie łajania, kontrolowania, narzucania.
Skoro się coś wydarza – ma jakiś sens.
Ja: Tak też mówią Ci „duchowi” , ale nie wtedy gdy gdy mają emocje, które chcą w racjonalny sposób przerzucić na innych.
Bóg: Nie bierz ich emocji i to jest klucz tej rozmowy. Weź odpowiedzialność za siebie. Zrobiłaś coś według Ciebie złego komuś przeproś, poproś o wybaczenie. I tyle
Ja: Gdy ktoś mnie wini – przerzuca na mnie swoje emocje?
Bóg: I gdy ty kogoś winisz też starasz się zapakować go jakimiś emocjami.
Ja: A wiadome osoba „winna” jest jak otwarty dzban na emocje innych…
Bóg: Więc niezależnie co robisz uwalniaj się od poczucia winy za to. Tak jak mówiłem przyznaj się, przeproś poproś o wybaczenie, ale staraj się nie czuć winna.
Ja: Dobrze powiedzieć gorzej zrobić.
Bóg: Kiedyś już Ci powiedziałem, że idealizowanie to niechęć do zmian. Dlatego spokojnie. Raz uda Ci się wejść w rolę obserwatora, innym razem nie.
Ja: I tak właśnie życie ma się wydarzać .
Pozwalam życiu wydarzać się
Pozwalam sobie na swoją nieprzewidywalność
Uwalniam się od poczucia winy za moje emocje
Ja: Wiesz ostatnio poszły mi emocje i wyraziłam je publicznie
Bóg: No i co ?
Ja: Jak co…? Nie powinno się wyrażać emocji!
Bóg: A czy ktoś tak potrafi …..???
Ja: Chyba tak, skoro tyle osób wiedziało co robić, jak się powinnam zachować itp.
Bóg: Hiiiiiiiiiiiiii…
Ja: Czemu się śmiejesz?
Bóg: Bo każda myśl ma ładunek emocjonalny.
Ja: No tak…
Bóg: I wierzysz, że Ci którzy mieli do powiedzenia tyle pozornie negatywnego na Twój temat, mają takie czyste umysły?
Ja: Część może nawet nie wie o co chodzi. Tylko oni nie okazują emocji…
Bóg: Tak nie okazują.
Ja: No to można okazywać emocje czy nie?
Bóg: Każdy ma wybór. Emocja to emocja, którą wygenerowała myśl .
Ja: A jest jakaś różnica na poziomie wpływania na świat, czy się ją okaże czy nie?
Bóg: żadna, emocja jest emocją. A jak przecież wiesz, że na świat oddziałujemy na poziomie pola, a nie tego co wyrażamy.
Ja: To wiadome.
Bóg: To dlaczego znowu o to pytasz?
Ja: Bo chyba nie wierzę w swoje wartości, w swoje obserwacje, przekazy, a podłączam się do „właściwego” tłumu.
Bóg: I tu jest pies pogrzebany,zareagowałaś jak zareagowałaś. Widziałaś ile wzbudziło to emocji, nie tylko Twoich.
Ja: Tak.
Bóg: Więc się ciesz, że wybiłaś innych z ich ustalonego sposobu myślenia, a nie wiń się za to.
Ja: Ciekawe.
Bóg: Tak, tak może części pokazałaś, jak się zachowują, co czują ? robią? – kiedy widzą emocje u innych…
Ja: Masz racje, cała ta sytuacja pokazała jak bardzo nie chcemy widzieć emocji.
Część osób jawnie odrzucała kogoś kto śmie pokazywać emocje, osoby „duchowe” pouczały czy tłumaczyły, że dla dobra świata nie powinno się tego robić.
Część starała się zrozumieć, a część rozumiała.
Bóg: I co Ci to pokazało?
Ja: Że najbardziej skupiałam się na tych co mnie odrzucali.
Bóg: Kto Cię odrzucał za emocje?
Ja: Ojciec. Zawsze tłumaczył mi chłodno, że ludzie wtedy nie będą mnie szanować, że nic nie osiągnę, że powinnam być taka, a taka…
Bóg: I to jego podejście według Ciebie dawało mu szczęście?
Ja: Gdy to mówił, jak mnie wychowywał – chyba tak, jednak przed śmiercią, gdy wszedł na wyższe poziomy wibracji, gdy odpuścił przywiązanie do schematu tego co ludzie powiedzą, wręcz stwierdził, że zmarnował swoje życie .
Bóg: I ty chcesz go też marnować, przejmując się opiniami innych?
Ja: hiiiiiiii
Bóg: Jak ja lubię kiedy tak słodko przewrócisz oczami, no zrozumiałem.
Ja: W takim razie powiedz mi czemu ludzie tak negują emocje innych?
Bóg: Boją się ich po prostu, tak najprościej . Wiesz ile koncepcji i ideologii powstało na ukrycie lęku.
Ja: Mam wrażenie, że to są główne koncepcje.
Bóg: I masz racje.
Ja: Emocje to wojny, molestowania, pobicia , awantury…
Bóg: A te osoby, które nie okazują emocji myślisz, że nie przykładają się do tego co inni wyrażają?
Ja: Według mojego na dziś postrzegania świata TAK.
Bóg: Osoby, które to wyrażają tylko to manifestują. Chcąc często rozładować energię. Oczyścić przestrzeń …
Bo co wg Ciebie jest przyczyną wojen?
Ja: Myślokształty naszych wewnętrznych wojen…
Bóg: Szczególnie tych głęboko chowanych.
Ja: I potem ludzie próbują pokazać jacy są super, ile mają klasy w sobie, jak świetnie umieją żyć według aktualnych duchowych koncepcji .
Bóg: Chcą czuć się lepsi od tych co mają emocje.
Ja: No właśnie, dlaczego ?
Bóg: Sama już dużo powiedziałaś o emocjach, więc może ty odpowiesz?
Ja: Bo osoba, która ma emocje nie ma klasy, jest dziecinna, jest kimś kogo się boją , że zachowa się w sposób jaki im się nie podoba, jaki nie kontrolują.
Bóg: No widzisz- napisałaś!
Ja: Tak ? Coś nie tak?
Bóg: Lęk przed nieprzewidywalnością danej osoby
Ja: Tak dokładnie. Mieli oczekiwania, że blog będzie cukierkowy , a tu kłótnia nie na poziomie…
Bóg: To takie wybicie z poukładanego świata.
Ja: Osoby mniej świadome to rozumiem, ale ile razy słyszę od osób„ duchowych” – jesteśmy jednością, to co widzisz dotyczy Ciebie, idę za energią , a potem wrzask i krzyk bo źle się zachowałam…
Bóg: a co naprawdę się stało co spowodowało ten krzyk?
Ja: poszły im emocje.
Bóg: Emocje, które próbowali przerzucić na was i znaleźć winnego swoich emocji.
Ja: To oni mnie pouczali o tym mechanizmie…
Bóg: Czy wszystko co wiesz umiesz od razu zastosować w życie?
Ja: Jakaś zmęczona jestem…
Bóg: Bo jeszcze chciałabyś się zapisać do klanu grzecznych panienek bez emocji, w lot łapiących wszystko…
Ja: No tak.
Bóg: Czy znasz kogoś kto nauczył się jeździć na nartach, czytając tylko na ten temat i widząc jak to robić?
Ja: Mimo, że wierzę, że gdy puści się na maksa kontrolę – jest to możliwe. To nie znam.
Bóg: Więc daruj sobie przejmowanie takimi ludźmi, pouczając Ciebie najprawdopodobniej w dobrych intencjach zagadują własne emocje .
W ogóle daruj sobie przejmowanie się innymi. Albo jesteś w przepływie, albo kontrolujesz wszystko…
Ja: Wiesz już to pisałam, ale dalej chodzi mi po głowie, że okazując emocje robię krzywdę światu…
Bóg: Ojjj, ile cierpliwości trzeba mieć do Ciebie.
Rozładowujesz emocje i tyle.
Ja: Można to zrobić spokojniej zapewne…
Bóg: Tak, tak aby nie zdenerwować innych, nie pokazać im ich emocji. Ugruntować ich w przekonaniu, że są tylko miłością i nic innego w życiu im się nie przydarza.
Ja: Skoro jestem w ich polu, to dotyczy to również ich pola
Bóg: I w koło Macieju. Wiesz to wszystko
Ja: Bo mam poczucie winy za emocje i szukam nie wiedzieć czego.
Bóg: Pozwól życiu wydarzać się – nie kontroluj go, nie chciej być kimś innym niż jesteś .
Sztuka życia to sztuka obserwowania siebie, a nie łajania, kontrolowania, narzucania.
Skoro się coś wydarza – ma jakiś sens.
Ja: Tak też mówią Ci „duchowi” , ale nie wtedy gdy gdy mają emocje, które chcą w racjonalny sposób przerzucić na innych.
Bóg: Nie bierz ich emocji i to jest klucz tej rozmowy. Weź odpowiedzialność za siebie. Zrobiłaś coś według Ciebie złego komuś przeproś, poproś o wybaczenie. I tyle
Ja: Gdy ktoś mnie wini – przerzuca na mnie swoje emocje?
Bóg: I gdy ty kogoś winisz też starasz się zapakować go jakimiś emocjami.
Ja: A wiadome osoba „winna” jest jak otwarty dzban na emocje innych…
Bóg: Więc niezależnie co robisz uwalniaj się od poczucia winy za to. Tak jak mówiłem przyznaj się, przeproś poproś o wybaczenie, ale staraj się nie czuć winna.
Ja: Dobrze powiedzieć gorzej zrobić.
Bóg: Kiedyś już Ci powiedziałem, że idealizowanie to niechęć do zmian. Dlatego spokojnie. Raz uda Ci się wejść w rolę obserwatora, innym razem nie.
Ja: I tak właśnie życie ma się wydarzać .
Pozwalam życiu wydarzać się
Pozwalam sobie na swoją nieprzewidywalność
Uwalniam się od poczucia winy za moje emocje
Park narodowy Ałtaj-tavan , Mongolia
Park narodowy Ałtaj-tavan , Mongolia 17 – 19 sierpień 2019
Nasz film z opowieścią jak tu jest na Ałtaju , oraz zdjęciami prezentujemy… Wszystkie poniższe fotki we wpisie są na nim zawarte…
A dzień spędziliśmy jeżdząc parę kilometrów i fotografując naszych skrzydlatych przyjaciół bo to gęś tybetańska, a to żuraw stepowy, a to kazarka rdzawa i inni, a wszystko w cudnej scenerii okalających czterotysięcznych szczytów, poruszając się na wysokości 2000-2500 m. N. P. M
Na nocleg zaprosiła nas tym razem rzeczka będąca na granicy parku Narodowego, do której jechaliśmy cudną drogą.
A w pewnym momencie w błysku przednich reflektorow pokazał się wiewiór (zwierzątko podobne do suslika biegające w nocy)
W nocy przez górę zaglądał do nas księżyc, a rzeka dawała koncert.
Spotkane zwierzęta…
Godowy taniec łabędzi urzekł nas. Aparat nie był niestety ustawiony na ten spektakl.
Duchy miejsca powiedziamy kochamy Was jesteście tu mile widziani
Dbajcie o swoją łagodność i duchowość i wierzcie w cuda ktore dzieją sie w najmniej oczekiwanym momencie…
Wjechaliśmy do Parku Altai Tavan i jechaliśmy doliną.
Śmiałam się, że poza Parkiem bardziej mi się podobało….
Jednak Wszechświat po coś nas tam posłał i najpierw podarował niesamowite zjawiska na niebie…
…a potem tak spektakularny zachód słońca, że wręcz zaniemówiliśmy.
To taki z tych najpiękniejszych…
W magicznym miejscu zostaliśmy na noc.
W nocy popadywało, spało się rześko. Kolejną noc zatapialiśmy się w ciszę.
Ranek powitał nas chmurkami i wiatrem…
Poprosiliśmy słoneczko o kilka promyków. Posłuchało i dało spektakl ciepła i światła…
I jeszcze jedno przesłanie od Brygidki…
Pierwszy nocleg w Mongolii.
Pierwszy nocleg w Mongolii. 13.08.2019
Cieszymy sie ciszą i prostotą przestrzeni.
Orły na niebie to standard, a ponadto obok nas wylądawało stadko ptaków Kazarka rdzawa. Takie powitanie…
Spało się super.
Wsrod zapachu stepu, który tutaj pachniał czymś przypominającym rumianek w silnym natężeniu.
Z widokiem na jurty i stada czyli życie.
Po ostatnich nocach na Ałtaju gdzie temp. w nocy była ok. 7 stopni, teraz było 20.
Jedziemy do Parku Altai tavan na chińskiej granicy.
Wiec internetu może nie być…..
Wbijając sie coraz bardziej w Ałtaj spotykaliśmy nowych przyjaciół, wielkie susły, a potem wjechaliśmy na przełęcz gdzie spotkaliśmy jedno z nielicznych tutaj OWO, nazywamy je duszkami.
Nasz filmik z opowieścią i fotkami z tego odcinka drogi…
Obeszliśmy pokarmiliśmy i ruszyliśmy dalej…
Nasze tempo jest nasze czyli powolne, bo co kawałek czy zagląda jakiś suslik, czy jakiś ptaszek…
Na nocleg zaprosiło nas jezioro na 2500 m, w nocy popadało.
Spało sie bajkowo.
Gdy zapada noc zapada cisza, która otula do snu, do bycia ze sobą…
D5 Creation