Magia wysp archipelagu Kuzowa 8 lipca – 2 lipca 2016

Nasz magiczny czas pobytu na wyspie to również 4 wycieczki morskie, może za dużo powiedziane wycieczki – takie przejażdżki.

Dwa razy na naszą cudną wyspę Alieszyn z labiryntem i maroszką, ale o tym będzie kolejny wpis.

Kolejne to po morzu o zachodzie słońca i na wyspę Kuzow Rosyjski.

Tak, morze z jego magią z jego wyspami na które człowiek zagląda z rzadka przygląda się człowiekowi i jest mu ciekawe.

Sezon jest tu krótki 3-4 miesiące, a i tak jak spotka się dziennie dwie łódki to i tak dużo.

Na 4 wyspach archipelagu Kuzowa mieszkają ptaki podobne do pingwinów, które widząc łódkę wzbijają się do lotu.

Wtopienie w siebie – nawiązujemy wspólny taniec radości. Przelatują blisko i nisko. W pełnym zaufaniu do człowieka, bo teraz, gdy jest rezerwat nikt na nie już nie poluje, ani nie podbiera jaj. Przyglądają się, czując energię zachwytu na swoim pięknem, swoją wyjątkowością.

Pozwalam innym zachwycać się moim pięknem i moją wyjątkowością.

Ile radości ze wspólnego spotkania, wody, ziemi, powietrza, które zapraszają do wspólnej zabawy.

W morzu biełuchy (delfin północy) i foki – tiulenie.

Nam pokazała się foka, gdy nasz przewodnik Zachar zagwizdał, ona wyciągnęła dwa razy główkę z wody, dla naszej wspólnej radości.

Nie macie pojęcia ile radości daje zobaczenie dzikiego zwierzęta tak blisko siebie, takiego zaufania jeden do drugiego.

Może będę się powtarzać, ale dopiero gdy przestaniemy zjadać się nawzajem, czyli mięso zniknie z menu człowieka jest szansa na bycie ze zwierzętami w pełnej jedności.

Czuję, że dużo ludzi tego chce, tylko po prostu boi się przestać jeść mięso, albo je z nawyku. Bo przecież większość nie chce już tego oglądać jak ich paróweczka od początku do końca jest robiona, nie chce widzieć cierpienia zabijanego zwierzęcia.

Wierzę, że to początek do zmian, do tego, aby tego cierpienia nie wprowadzać w siebie wraz z pokarmem.

Uwalniam się od przymusu wprowadzania energii cierpienia do mojego ciała

Pozwalam napełniać moje ciało zdrowiem, młodością, miłością i radością

Wspólne bycie, jedność wszystkich na ziemi. Bo przecież jak my ludzie przestaniemy zjadać się nawzajem – za tym podażą zwierzęta i …..

Świat się zmieni.

Takie spotkania zawsze powodują we mnie takie refleksje, poza niesamowitą radością i wdzięcznością ze spotkania

Informacje o foce w książki siła zwierząt J. Ruland

Foka może żyć w wielkim zimnie, jest duchem opiekuńczym i mądrą przewodniczką przynoszącą Ci przesłanie ze świata zmarłych, pierwotną żeńską siłę i wiedzę z zatopionych przed wiekami kontynentów. Zna tajemnice podwodnych światów. Przynosi rozpoznanie tego do czego powracała Twoja dusza we wcześniejszych wędrówkach. Budzi nowy potencjał, przynosi pierwotne zaufania, miłość, porozumiewanie się bez słów, percepcję głębi, postrzeganie większych powiązań, siła oczyszczania słoną wodą. Foka zwiastuje pokojową, łagodną, biorczą, żeńską drogę stworzenia.

Ufam sile we mnie

Jestem pewna ochrony i pomocy na drodze

Tummo, brak jedzenia czy to wszystko nie przenika się z przesłaniem tego niesamowitego zwierzęcia……

A zachód słońca na morzu, gdy kolory przenikają wodę i gdy nie widać rozgraniczenia wody i nieba – jest tylko jedność. Jedność różu, pomarańczu, światła, które trwa. Ono tylko pozornie zachodzi, jednak nie będzie nocy, nie będzie gwiazd na niebie. Słońce tylko troszeczkę weszło za horyzont odpocząć, jednak mimo że go nie widać, że powiedziało idę spać dalej – rozświetla przestrzeń swoim blaskiem.

Pozwalam sobie na swój blask, nawet gdy mnie nie widać.

Świat ludzi, świat Bogów i cisza. Tylko dźwięk silnika naszej łódki przypomina, że na morzu jest człowiek.

Wieczór, a morze noc wycieczki po morzu była w magicznej ciszy przy bardzo spokojnym morzu. Morzu, które odbijało wszystko co dookoła bez zniekształceń, które było prawdziwym lustrem tego co jest. Czasami gdzieś zafalowało a wraz z nim kolory zachodu.

Magia, a może raj – brak słów na opisanie tego, bo to wszystko działo się między słowami, na poziomie ducha w pięknym połączeniu. Bo tak gdzie łączą się dusze, słowa nie są potrzebne. Ingerencja wszechwiedzącego, oceniającego umysłu jest tutaj zbędna.

Łączę się z przestrzenią, ludźmi na poziomie duszy

Przyroda jest bardzo prosta w swoim połączeniu, gdy to co w duszy to i na zewnątrz, człowiek natomiast przysłania swoją duszę licznymi maskami – wiele razy zauważyłam, że gdy łączę się innymi osobami na poziomie duszy, często widzę osobę o 180 stopni inną niż chce się pokazać. Ego, kariera, to co muszę zrobić, co muszę ukryć – przysłania prawdę o duszy, czy bardziej o tym co w duszy gra i kim się jest naprawdę.

Żyję tak jak mi gra w duszy z odwagą i szczerością wobec siebie

W czasie takich wycieczek czasem zawitaliśmy na wyspy, czy tylko po to aby zerwać troszkę Iwan Czaja, czy aby tak jak na Kuzowie Rosyjskim wyjść na pagórek wyspy i w oddali zobaczyć orła na drzewie.

Opis Orła wg książki Siła zwierząt J. Ruland

Dzięki jego pomocy można działać szybko jak strzała z nastawieniem na cel. Orzeł pokazuje tkwiący w Tobie potencjał, wskazuje narzędzia jakie masz do dyspozycji, aby ochronić własną pozycję, rozwinąć i zachować siłę, ugruntować zaufanie do siebie samego. Na jego skrzydłach zdobędziesz wolność i dotrzesz do krainy nieograniczonych możliwości. Orzeł uczy Cię mądrości stworzenia, reprezentuje światło, świadomość, kosmiczny ogień , wolność, szybkość, władzę, siłę , wyższe przeznaczenie. Wzywa Cię do podążania za nim, abyś mógł odnaleźć swoje przeznaczenie i nim żyć. Orzeł wzywa do wyprostowania się i powiedzenia „tak” nieograniczonemu stwórczemu potencjałowi.

Człowiek z siłą orła przynosi światu przesłanie Wielkiego Ducha. Otrzymuje wyższe zadania, jakie ma do spełnienia w służbie ludzkości. Wzywa do podążania za siłą serca i wskazówkami od wielkiego ducha, do odpowiedzialności za siebie i reprezentowanie własnej drogi.

Mówię „tak” nieograniczonemu potencjałowi tkwiącemu we mnie

Przez cały nasz pobyt na wyspie orzeł przyglądał nam się z daleka, a my cieszyliśmy się, że właśnie teraz zasiadł na wysokim drzewie tutaj na wyspie, aby się z nami spotkać.

Dziękujemy za to spotkanie, przesłanie.

Przesłanie tych niesamowitych przestrzeni, gdzie wszystko łączy się ze sobą, a porosty pod nogami tworzą najwspanialsze dywany świata (na wyspach gdzie nie ma ludzi, nie ma ścieżek), stopy zapadają się aż po kostkę.

Dziękujemy za ten piękny czas, na pewno takie wycieczki powodują tęsknotę za przemieszczaniem się łódką po takich brzegach.

Bartek żeglarz, może zechce za jakiś czas tak zwiedzać świat i mnie do takiego doświadczania ziemskiego ogrodu zaprosi…….

I kolejny raz nasz filmik o magii Kuzowa