o podróży do Maroka 2013
now browsing by category
Czas zmagania – góry Rif
Góry Rif – czas zmagania 3/5 październik
Nasze miejsce noclegowe okazało się istną oazą spokoju w tych bardzo nieprzyjaznych górach .
Jeszcze o tym nie wiedzieliśmy , uświadomiła nam to dopiero wycieczka na pobliskie atrakcje turystyczne . Znajdowały się one ok. 3 km od naszego kempingu .
Po drodze dostaliśmy od miejscowej góralki granata (owoc) zjedliśmy pyszną zupę, wypiliśmy super kawę , kupiłam miejscowy kapelusik . I wszystko wydawałoby się super . Do momentu gdy zaczęliśmy wchodzić w górskie doliny czy góry .
Mieliśmy wrażenie , że jakaś dziwna energia , dopada nas . Zamiast dawać nam odpoczynek – wysysa. Sami zaczęliśmy się kłócić nie wiadomo o co , zachowywać nieracjonalnie .
Co tu jest w tych górach ….??? Co się tutaj działo ?
Dlaczego energia jest taka ??? zaczęły padać pytania.
Zmęczeni słońcem , wycieczką, wyssani przez miejscowe duchy, po 3 godzinnej wycieczce po górach , wracaliśmy na kemping . Na szczęście nasza opatrzność czuwała nad nami i zostaliśmy podwiezieni przez mieszkającego we Francji Marokańczyka .
Dziękujemy drodze za gościnę , a górą za lekcje obserwowania siebie .
Gdy na drugi dzień zjeżdżaliśmy z gór, postanowiliśmy odwiedzić niedalekie miasteczko Chefchaouen , polecane zresztą przez wczorajszego marokańskiego Francuza .
I …..
Miasteczko wzrokowo piękne , jednak energia znowu podobna jak w górach, do zmagania z siłami dla wielu niewidzialnymi , doszło jeszcze zmaganie z ludźmi . Ludzie którzy do tej pory byli sympatyczni , pełni godności tutaj okazali się bardzo oszukańczy i tej godności wobec siebie i innych pozbawieni.
Fakt że w miasteczku było sporo turystów .
Wszyscy chcieli nas oszukać , coś wyrwać dla siebie . Uzgadniane ceny leciały w górę , zamawialiśmy chleb do zupy (zresztą bardzo niesmacznej) – kasowano nas jak za śniadanie .
Jakaś iluzja antygościnnosci . Jedynym plusem był internet . Można było dać na bloga kolejne części i zobaczyć coś co powoduje, że tak ciężko czujemy się w tych miejscach , że gubimy swoje boskie prowadzenie .
Okazało się, że mieszkańcy wiosek słynęli z krwawych wendet, które spowodowały drastyczne zmniejszenie się ich populacji. Niechlubnej opinii nie pomagają rozległe plantacje marihuany i ich nachalni sprzedawcy.
Czy w takim miejscu można odpoczywać ……????
Może ….. gdy skorzysta się z usług jednego z handlarzy .
My jednak nie mieliśmy na to ochoty .
Tak więc gdy przy kasowaniu próbowano od nas wziąć wyższą cenę niż uzgodniliśmy , wychodziliśmy ze sklepu .
Z ulgą opuściliśmy miasto ……
Jednak nasze zmaganie się nie skończyło ……
Zaczęło się zmaganie z drogą , upałem , miastami przejeżdżanymi po drodze . Jechaliśmy przez tereny rolnicze z pięknym czarnoziemem.
Na początku chcieliśmy odwiedzić Fez , jednak po doświadczeniu w Chefchaouen i radzie naszego kolegi, że jak typowi Polacy tylko narzekamy – postanowiliśmy pójść swoją drogą i zrezygnować z narzekania na oszukujących turystów marokańczyków. Jechać po swojemu, zapominając co inni nam polecali .
I tak trafiliśmy do knajpki na stacji benzynowej gdzie podano nam super herbatkę , chlebek i sałatkę . Odpoczęliśmy , nabraliśmy sił . Z nową energią ruszyliśmy dalej na południe .
Marokańczycy z turystycznych miast!!!!
Co macie do przerobienia w tym wcieleniu – że aby żyć musicie oszukiwać !!!!!
My jak ktoś próbuje nas oszukać niezależnie w jakim zakresie (nie tylko materialnym) odczuwamy to jak wyrywanie kawałka nas . Na to się nie godzimy . Niezależnie jaka jest kultura w danym kraju , osoby które czują procesy energetyczne wiedzą o co chodzi.
A podróż dla nas to normalne życie , w którym jest różnie . I taką podróż chcemy pokazywać, bez tworzenia idylli tylko szczęśliwych wakacji .
Tak naprawdę , te 1,5 dnia dało nam w kość . Chyba w tym czasie wolelibyśmy być nawet w bardzo niechcianej i problemowej pracy .
I po całym dniu , a nawet 1, 5 dnia zmagania, znaleźliśmy się Azrou gdzie zaparkowaliśmy na pokładzie Emiratesa .
Marokański początek
Marokański początek 2 październik 2013
Rano po śniadaniu razem z naszymi gospodarzami ruszyliśmy w kierunku Maroka . Im bliżej zbliżaliśmy się do granicy , tym bardziej świat europejski zmieniał się na arabski .
Na granicy lekki chaos , który może wywołać szok u przeciętnego europejczyka . Wiele osób chce pomóc nam wypełnić formalności . Nasz gospodarz wybiera jednego (komunikują się po hiszpańsku- dając mu potem 1-2 euro) . Mężczyzna wypełnia za nas dokumenty na samochód i kieruje do samego końca informując co nam jest potrzebne i gdzie mamy jechać . Reszta natomiast nie interesuje się już nami . Bardzo fajne jest to, że opieka jest do samego końca z pełnym szacunkiem . U nas są agencje załatwiające formalności , tutaj poszczególni ludzie . U nas manipulacyjny marketing, reklama , tutaj poszczególny człowiek .
Szybko i sprawnie znaleźliśmy się w Maroku . Podążyliśmy za naszymi gospodarzami w kierunku nadmorskiego portu .
Po drodze zatankowaliśmy do pełna , gdyż benzyna jest tutaj tańsza niż w Hiszpanii . Diesel 9 DH czyli 3,6 zł. (1 Dh = ok 0,40 gr)
Nasi gospodarze to takie anioły, przeprowadzające nas przez zmiany energetyczne . Tak , tak, jak już pisaliśmy każdy kraj ma swoją energetykę . Energia Hiszpanii i Maroka , bardzo się różni , a granica sama w sobie ściąga , kumulację energii zmian . Często jest się pogubionym co robić , jak się zachować gdzie coś znaleźć co powoduje jakieś drobne emocje .
Teraz jesteśmy od nich wolni , gdyż mamy swoich przewodników, aniołów którzy dbają o nas i pokazują co gdzie trzeba . Naszym jedynym zadaniem to się im poddać .
Może warto to przenieść na co dzień do życia i podąrzyć za naszymi przewodnikami , aniołami bez kontroli i wątpliwości .
Pierwszy posiłek w Maroku i ostatni z naszymi gospodarzami (Luis ma wieczorem lekcje w szkole i muszą wracać ) zupa ze strączkowych , sardynki i marokański chlebek . My zadowalamy się zupą , która jest wegetariańska . Bardzo dobra .
Pożegnawszy naszych cudownych aniołów już sami kierujemy się na południe .
Odwiedzamy targ w mieście i po drodze trafiamy sur , czyli targ na który zjeżdżają ludzie z okolic , gdzie można kupić praktycznie wszystko – oczywiście z chińskim badziewiem włącznie.
Podziwiamy koloryt ubrań ludzi , oglądamy oferowane produkty , pijemy słynną marokańską herbatę z dużą ilością mięty i cukru i ……
Fascynuje nas bogactwo warzyw i owoców , którego nie ma w sąsiedniej Hiszpanii. Tak owoce i warzywa są dla biedaków, bogaci mają mięso . Taki jest schemat w Polsce , on również obowiązuje w Hiszpanii. Tylko do czego on prowadzi …..???? Czy do zdrowia ….???
Jesteśmy pozytywnie zaskoczeni ludźmi . Nikt nas nie nagabywa , nie klei się . Niektórzy zachęcają do zakupów u siebie , ale tak normalnie jak u nas .
Językiem podstawowym jest tutaj arabski , ale wiele osób mówi po francusku (uczyłam się w szkole i nawet szło mi to nieźle , czas sobie przypominać ) .
Czujemy się tutaj jak na razie bardzo dobrze , no może z jednym wyjątkiem ciepła .
Na nocleg zaprasza nas park Narodowy Talassemtanf
Zjazd z drogi głównej do Chefchaouen , w lewo ok 10-15 km w głąb doliny . Zrobiono tutaj park, gdyż są piękne kaniony, z płynąca górką rzeką (to jest rzadkość ) . Na nocleg zaprasza nas kemping , może nie do końca nazwany . Taka baza z namiotami infrastrukturą , nad rzeczką . Jesteśmy tutaj jedynymi gośćmi (cena 20 DH = 8 zł za 2 osoby ) . Właścieciele cieszą się , że przyjechaliśmy do nich po sezonie .
Miejsce jak w europejskich górach . Nawet zaplecze bardzo ładne i zadbane . Namioty do spania, stoliczki do siedzenia , huśtawki do huśtania, WC i rzeczka do mycia. Rano budzą nas dumne pawie etatowo zatrudnione do bawienia turystów , konkurujące z kotami o jedzenie.
Cisza , spokój , zapach sosny , szum wodospadów . Czy na pewno jesteśmy w oriencie ???
W cieniu sosny piszemy ten post .
Dziękujemy miejscu za cudowny pierwszy nocleg w Maroku. Polecamy to miejsce .
A nam tak się spodobało, że zostaliśmy tam na drugą noc
Z wizytą w hiszpańkiej szkole
W wizytą w szkole 1 października 2013
Nasi gospodarze servasowscy okazali się super ludźmi . Otwartymi, gościnnymi .
Luis nasz gospodarz jest nauczycielem angielskiego w szkole wieczorowej i wpadł na pomysł , aby zabrać nas na lekcje . Chciał pokazać , że język angielski nie musi być perfekcyjny , aby się komunikować , podróżować. Pokazać młodzieży inne podejście do życia , świata . Otworzyć ich horyzonty .
Poszliśmy więc prowadzić dwie lekcje . Jedną z młodymi inżynierami , drugą z ceramiczkami (w klasie był jeden mężczyzna) .
Opowiadaliśmy o nas , o tym, że warto iść za głosem swojego serca . Żyć swoim życiem. Pokazywaliśmy zdjęcia z polskiej zimy i z naszych zimowych podróży .
Zimowych dlatego , że w tym miejscu świata, zima jest bardzo niepopularna . Najniższa temperatura w Ceucie to + 7 stopni .
Poziom angielskiego bardzo niski (jak zresztą w całej Hiszpanii) , więc to co mówiłam nasz gospodarz tłumaczył na hiszpański . Często do rozmowy włączał się Bartek (nie mówi po angielsku) i były 3 języki , polski, angielski, hiszpański .
Chłopaki z ciekawością słuchali o podróżach , próbowali zadawać po angielsku pytania , interesowali się skąd wziąć pieniądze na podróże .
Dziewczyny natomiast reagowały bardzo emocjonalnie na każdą rzecz której nie znały wcześniej , więc lekcja u nich była w wielkim gwarze . Zakończyła się tańcem jednej z dziewczyn przy śpiewie reszty .
Bardzo ciekawe doświadczenie . Pokazujące kawałek normalnego życia . Poznaliśmy również nauczycieli – tutaj też nikt łącznie z dyrektorem nie mówił po angielsku .
Dziękujemy wszechświatowi , naszemu gospodarzowi za to cudowne szkolne doświadczenie.
Hiszpańska Afryka
Hiszpańska Afryka Ceuta 30 wrzesień / 2 październik
I wreszcie popłynęliśmy do Afryki , na razie hiszpańskiej . Ceuta , tak samo jak Tangir jest nazywana bramą Europy i należy do Hiszpani.
Jest to nasz pierwszy pobyt w Afryce , wcześniej jakoś nas nie zapraszała . Nawet jak pojechaliśmy do Egiptu na Synaj , to okazało się się Synaj należy do Azji ……
Zobaczymy jak nas przyjmie .
Płynęliśmy z Algenciras. Pływa stamtąd około 5 operatorów . Ceny u wszystkich podobne 155-159 euro w jedną stronę za 2 osoby i samochód.
Czemu wybralismy Ceutę , a nie Tangir ???
W Ceucie jest gospodarz servasowski (www.servas.pl) , a spotkania z ludźmi są dla bardzo cenne.
Sama Ceuta okazała się dość sympatycznym dla nas miastem . Takie europejskie miasto z nutą orientu. Afryki tutaj nie czuć, a może naszego wyobrażenia o niej .
Z uwagi na fakt , że mamy troszke załadowane autko , a parkingów strzeżonych (takich dla wysokich aut) nie ma . Postanawiamy spać w samochodzie , a nie u naszego hosta . Na nocleg wybieramy miejsce na wzgórzu koło kościoła Świętego Antoniego, skąd wraz z landrynką patrzymy na niedaleką Europę .
Największą atrakcją Ceuty, oczywiście dla nas, jest kompleks basenów z pięknymi zabudowaniami i roślinnością, jak w ogrodzie botanicznym .
Niestety kąpać w basenach się nie wolno , bo sezon się wczoraj skończył (mimo 30 stopni upału) , ale można je oglądnąć (gratis) i posiedzieć w cieniu drzew , przygladając się obsłudze robiącej tutaj porządki .
Jest jednak za to pewna cena , zgromadzenie w jednym miejscu różnych gatunków palm i innych roślin , nie zawsze będących rdzennymi z tego rejonu i późniejsza chęć utrzymania ich wszystkich w dobrej kondycji jako cennych egzemplarzy botanicznych , powoduje konieczność wkroczenia w świat chemii. I tak gdy rano gdy odwiedziliśmy ten rajski zakątek miasta, jeden z pracowników właśnie kończył oprysk środkami chemicznymi przeciwko szkodnikom – na co najmniej połowie terenu utrzymywał się nam znajomy zapach pestycydu .Ale czy warto się tym przejmować ….???
W miastach oddychamy zatrutym powietrzem , pijemy zanieczyszczoną wodę , jemy zafaszerowane chemią jedzenie …. czy ten dodatek pestycydu coś zmienia . Wielu powie , że nie …..
Niech zatem będą konsekwentni i nie przejmują się również swoimi chorobami …..
Taka oaza spokoju zieleni w centrum zatłoczonego miasta .
W lesie Harrego Pottera
W korkowym gaju 29 września 2013
Park Narodowy Los Arcornocales
Opuściliśmy nasz rajski zakonny ogród i udaliśmy się , stęsknioną terenowej jazdy landrynką , w kierunku gór .
Droga wiła się wśród pagórkowato ukształtowanej doliny praktycznie od sanktuarium do Los Barros – krótka , a jakże malownicza . Może zając bardzo dużo czasu …….. Mijaliśmy rozłożyste krzewy , wielkie opuncje , rozsiane wśród mocno kamienistego terenu .
Przy tabliczce park naturalny w krajobraz wplotły się ciekawe drzewa o grubej , spękanej korze. Było ich coraz więcej . Tam gdzie tworzyły zagajniki , zauważyliśmy nacięcia na korze i wyraźny fragment na pniach , gdzie ktoś „obdarł je ze skóry” . Skojarzenie było jedno to przecież dęby korkowe . Ile już razy wyciągaliśmy te „skórki” z butelek . Teraz mogliśmy je podziwiać w naturze , lasy z nich zbudowane rozciągały się na wielkiej przestrzeni , niemal od dna dolin po dość wysokie partie gór .
Ponoć kora drzewa korkowego odrasta i można ją bez większych konsekwencji obcinać . Jednak drzewa nie są tym zachwycone . One może by i pozwoliły na ścięcie ich kory , gdyby to zrobiono z szacunkiem i ich zgodą . Jednak takie wyrywanie na siłę bardzo im się nie podoba . Czy nam podobałoby się , jakby przymusowo skracano nam włosy , bo przecież nam kiedyś ……… odrosną . Przyroda tak samo czuje jak my , pamiętajcie o tym.
Sami też odłamaliśmy sobie po kawałeczku , z drzewa które poczęstowało nas swoją korą . Pozwoliło jej dotykać , cieszyć się nią i zabrać ze sobą .
Droga była malownicza i przebiegała przez góry , które były wykorzystywane tylko do wypasu zwierząt. Jedynym niewątpliwie mankamentem tej pięknej górskiej drogi , są płoty z siatki biegnące po obu stronach. Rozlokowane co kawałek tabliczki zaznajamiające o terenie prywatnym , nie napawają sympatią do ich właścicieli , jednak zapewne mają w sobie ewidentne ostrzeżenie , że " jesteś w świecie byków hodowanych na pokazy corridy" .
Tutejsze lasy , szczególnie te znajdujące się w dnach dolin, przy strumieniach , wyglądają niesamowicie magicznie . Mają w sobie grozę, tajemniczość , magię .
Chyba wszystkie filmy o strasznych lasach miały je za pierwowzór.
Są to drzewa o potężnych pniach średnicy 50-80 cm rozgałęziające się w wiele nagich konarów , sięgających do szczytu przestrzeni lasu .
Taka budowa drzew wywołuje efekt, dla patrzącego od dołu człowieka , plątaniny nagich gałęzi i konarów w dolnej partii lasu , z nagłym wybuchem zieleni na czubkach koron, wiele metrów nad ziemią . Potężne drzewa robią ogromne wrażenie , rosnąc wśród olbrzymich głazów zalegających łożysko strumienia lub w jesiennie przebarwiających się paprociach . Świat magii , tajemniczości , ale i radości wspólnego spotkania człowieka i przyrody .
Polecamy to miejsce , jednak właściciele niskich i zadbanych osobówek muszą przemyśleć wjazd na tę dziurawą szutrówkę . Droga piękna i ciekawa i tak niedaleko od modnych kurortów .
Piękne, tajemnicze lasy , my i wieczór – czas noclegu . Przecież tutaj to idealne miejcie na nocleg , tylko które …? Wiele zaprasza , my jednak grzecznie dziękujemy i jedziemy dalej. Nagle pojawiają się olbrzymie głazy , a na niebie orły . Wiemy, że tutaj Wielki Duch zaprosił nas abyśmy spędzili noc . Miejsce połączenia tego co ziemskie z tym co niebiańskie . Ziemi , powietrza .
Utwierdzenie we własnej drodze , drodze swojego serca .
Zapada noc , rusza się wiatr , pada deszcz a my w ciepłym łóżeczku piszemy te słowa energią pióra orła namaczanej w solidnym kamieniu .
Lekkość mająca kamienną siłę !!!
Źle śpimy tutaj w Hiszpanii , jakieś ciężkie energie nasz dopadają . Energia miejsca ziemi jest tutaj trudna , tyle wojen , zabijania . Ze starego zabijania zostały teraz corridy, czyli cieszenie się z tego , że ktoś kogoś zabije i jeszcze bawi się tym zabijaniem . Taki urok tego kraju.
Rankiem powitała nas piękna tęcza i ze dwadzieścia orłów krążących koło nas .
Cuda , cuda wszechświata . Taki poranny prezent . Potem również farmerzy przeprowadzali byki z jednego pastwiska na drugie . Fajnie z okna samochodu obserwować te zwierzęta , jeszcze w dużym stadzie . Kłócące się między sobą , na razie szczęśliwe . Nie mające świadomości , że żyją tylko po to, aby zginąć , zostać zabite dla zabawy (przy okazji dla mięsa) .
Górska droga się skończyła ,
Dziękujemy jej bardzo za cuda . Ok 30-40 km jechaliśmy prawie 20 godzin . Cuda , cuda wszechświata .
A my chcąc zakosztować hiszpańskiego miasteczka, zjechaliśmy do Los Barros . Miasteczko powitało nas hiszpańskim gwarem, którego wcześniej nie znaliśmy z kurortów . Miało się wrażenie , że całe miasteczko chyba siedziało w knajpkach i jadło śniadanie , w postaci bagietki z sosem pomidorowym i kawy . My też poddaliśmy się tej tradycji .
Niestety miasteczko miało i dla nas niemiłą niespodziankę , w postaci mandatu za złe parkowanie . Stanęliśmy wzdłuż żółtej linii,wzdłuż której nie wolno stawać , o czym nie wiedzieliśmy i inności której nie zauważyliśmy (uwaga nie ma znaków zakazu zatrzymywania się ) . To tak jakby wszechświat nam chciał pokazać, że często stoimy nie tam gdzie trzeba , gdzie nakazuje schemat i za to czasem jesteśmy karani . A może za to, że byliśmy inni – karali nas nasi rodzice .
Nie może , a na pewno ………..
A jak było u Was? ???
D5 Creation