o podróży w “stronę serca” 2016
now browsing by category
Przesłanie rzeki Gauji
Przesłanie rzeki Gaujy 16-17 czerwca 2016
I właśnie ta niesamowicie wijąca się rzeka dała nam nocleg w swoim sąsiedztwie na kolorowym klifie i zaprosiła na wieczorny spacer wzdłuż niej i nawet nad nią po linowym mostku.
Gdy staliśmy na nim wpatrując się toń żółtej wody, przypatrując się chmurom przeglądającym się w wodzie, pojawił się lisek.
Stanął przy wejściu na mostek i jakiś czas zastanawiał się czy iść przez niego, czy nie.
W rezultacie stwierdził – „przejście zajęte, przyjdę jak nikogo nie będzie’.
Wszystkie opisy zwierząt z książki Siła zwierząt J Ruland.:
Przyniósł przesłanie samorozpoznania. Zakrzyczał wręcz „stare blizny chcą być dostrzeżone, rany opatrzone i uzdrowione. Jesteś bezpieczny, twoje samouzdrawiające siły stają się aktywne” jakże to właściwe i cenne szczególnie teraz gdy wzmacniamy je stosując polecane przez Norbakowa ćwiczenia,
„Lis prowadzi Cię do zwierciadła Twojej duszy. Ciesz się z tego co już masz. Jesteś dobrze zaopatrzony. Nie patrz na innych, nie zazdrość im, nie porównuj się z nimi. Jesteś wyjątkowy, wspaniały, dostrzegany i masz swoje osobiste przeznaczenie. Wyposaż się od wewnątrz. Posłuchaj samego siebie i daj sobie to, czego teraz potrzebujesz i czego zawsze sobie życzyłeś.
Jestem tym kim jestem. Powraca do mnie cała siła. Światło rodzi się we mnie i przywraca do mojego życia wszystko czego potrzebuję, by być szczęśliwym TERAZ”
A rano dopełniając to przesłanie pojawiła się obok samochodu maleńka żabka przynosząc uzdrowienie.
„Budzi się w Tobie uzdrowiciel. Dzięki spojrzeniu w zwierciadło możesz rozpoznać swoje możliwości i to jak włączają się do akcji siły, będące do twojej dyspozycji na rzecz dobra ogółu i przemian. Wydarzą się cuda.
Rozpoznaj świat jako zwierciadło swojej duszy. Jaką grasz w niej rolę? Czy Ci się ona podoba? Czy byś ją zmienił? Ukierunkuj się na nowo zagraj według własnych możliwości kreacji.
Żaba zapowiada nowy i nagły rozwój. Uzdrowienie dokona się wtedy, kiedy rozpoznasz co jest, puścisz to co minęło – już teraz w tej chwili – oraz gdy włączysz całą swoją siłę w energię współtworzenia.
Masz uzdrawiającą moc. Wykorzystaj ją w pełni i całą nie trać, ani sekundy dłużej na wątpliwości. Skoncentruj na niej całą uwagę. Pozwól popłynąć Twojej uzdrawiającej sile z serca do rąk, a stamtąd na wszystko co wymaga w Twoim życiu uzdrowienia. Powierz siebie boskim mocą i pozwól by wydarzył się cud.
Uwolnij się od utartych wzorców myślenia i postaw.
T
Twoim przeznaczeniem jest przemówić do serc wielu ludzi i nieść uzdrowienie.
Boska siła pomaga i uzdrawia. Wszystko jest takie jakie jest. Jestem gotowa by żyć życiem w miłości, radości, szczęściu, pokoju, pełni, dostatku – Teraz.
Tak, tak wejdźcie jeszcze głębiej w siebie odpuście przeszłość, i będziecie żyć pełnią i nieść uzdrowienie dla wielu potrzebujących serc.
To już moje podsumowanie.
Uwalniam przeszłość, odpuszczam ją z odwagą oglądam moje przeszłe życie TERAZ
Kreuje swoje życie zgodnie z tym jak chcę, aby wyglądało.
Dziękujemy tym niesamowitym zwierzętom za pojawienie się w naszym życiu ze swoim przesłaniem.
Łotewskie historie
Łotewskie historie 15-17 czerwca 2016
Łotwa powitała nas miasteczkiem z pięknym kwiatowym żółwiem, targiem.
Poza tym powiało jakąś beznadzieją, ludzie jacyś bardziej skuleni, napięci niż na Litwie, miasteczka wioski jakieś takie zaniedbane, zdegenerowane. Dziwnie tak jakbyśmy nie byli w Unii Europejskiej.
Udaliśmy się do Rygi, która powitała nas w deszczu.
Pamiętałam sprzed 15 lat knajpkę – taki bar z pierogami na wagę w wielu odmianach i różnorakich sosach, który wywarł na mnie wtedy niesamowite wrażenie , a teraz wpadłam na niego. Ojj… ile było radości.
Choć nie wiem, czy on zmarniał, czy moje postrzeganie wielości asortymentu się zmieniło. Teraz było tylko 5 rodzai pierogów, 2 zupy i z 4 rodzaje sosów.
Może kiedyś to było coś niesamowitego, a teraz przy obfitości lad w knajpkach na wagę wydaje się niczym.
Bo przecież Polacy też jedli kiedyś prosto, a teraz w otwartości na świat, szczególnie w sprawach kulinarnych mieszamy wszystko ze wszystkim w dużej ilości.
Taka nasza piękna cecha otwartości za nowe, łapiemy to w lot, jak chyba żaden kraj w Europie, szczególnie jeżeli pochodzi to z Europy Zachodniej czy Stanów.
Uwalniam się od dzielenia świata na lepszy i gorszy
Jestem otwarta na świat, wschodu i zachodu, bo każdy ma coś do zaoferowania w swym pięknie, ale pamiętam o swoich korzeniach i o tym skąd pochodzę.
Przy okazji wypływa u Bartka kolejny program. Gdy spacerujemy na deszczu traci komfort ciała, a potem psychiczny. W tym stanie rodzi się pragnienie ciepłej, suchej knajpki – najlepiej pizzerii, by „zakleić nieszczęście w mózgu” – oczywiście bez zrównoważenia umysłu nie ma możliwości by się pojawiła na jego drodze. Niesamowite jest to że ma umiłowanie do sportów w których ciało naraża się notorycznie na utratę komfortu poprzez wysiłek , wiatr, chłód, gorąc……jednak w chwili służącej do rozrywki , jakikolwiek cielesny dyskomfort jest ciosem…. Pizzerii nie znalazł – z uwagi również na porę nocy – pojechaliśmy dalej…. Na nocleg zaprosił nas przydrożny parking pod restauracją…. stanęliśmy z brzeżku by nie zawadzać na prywatnym parkowisku…. Rano okazało się że to ……pizzeria.
Uwalniam się od przymusu komfortu ciała
Świadome wyjście ze strefy komfortu to poszerzenie świadomości
Pozwalam sobie poszerzać moją świadomość.
Z zapłakanej Rygi pojechaliśmy w kierunku Siguldy w okolicach, której znajduje się zamek Truinda, stare sanatorium Krymulda z pałacem , a może przede wszystkim rzeka Gauja, wijąca się w swojej sinusoidzie. Przypomina mi nawet kolorem wody i lesistoscią brzegów rzekę Tarę w zachodniej Syberii, taka europejska siostra.
Zamek uwalniam nas od przymusów przyklejania się do innych (zaprosił do kolejnego ustawienia wypływającego programu). Bowiem ja szłam walecznie przez życie, często obierając trudne ścieżki. Bartek natomiast dla swojej wygody lubił się przyklejać do innych i żyć ich życiem. Przy okazji czuł się na tej drodze niekomfortowo i ją oporował, sabotował. Bo może i nie musiał podejmować decyzji, ale szczęśliwy na swojej drodze nie był.
Uwalniam się od przekonania, że przyklejenie się do innych da mi szczęście i proste, łatwe i szczęśliwe życie
Odklejam się od innych, odklejam swoją wątrobę od żeber
Żyję szczęśliwie we własnej przestrzeni serca.
Ja natomiast płaciłam cenę za wolność ściśnięciem narządów, szczególnie żołądka i jelit.
Taką miałam toksyczną pracę, jednak dawała ona całkiem niezłe dochody, pozwalając żyć samodzielnie z dala od toksycznej matki i do jakiegoś momentu mojego życia nie widziałam innej możliwości życia.
Tyle lat już nie pracuję w urzędzie, ale jeszcze gdzieś z ciała wychodzi niesamowite przybicie siebie tą pracą.
Uwalniam się od toksyczności w moim życiu
Uwalniam się od przekonania, że w życiu zawsze musi być coś toksycznego, że wolność ma wysoką cenę.
Pozwalam sobie żyć w wolności w lekkości ciała, umysłu i ducha, dokonując wyborów w kierunku mojego szczęścia.
Tak, tak… trudniejszy kraj, zaraz przywiał kompatybilne energie.
Dziękujemy mu za to.
A w Krymuldzie spacerowaliśmy po jarze leśnym ciesząc się jego pięknem.
Dostrzegam piękno wszędzie
Radosny Park koło Pałangii
Radosny Park koło Pałangi HBH 13-15 czerwiec 2016
– Czy na pewno chcesz jechać na to piwo – zapytał z niedowierzaniem Bartek, gdy powiedziałam, że chcę zobaczyć ten park z kompleksem knajp i własnym browarkiem.
A dowiedzieliśmy się o nim w cudowny sposób. Chcieliśmy się wykąpać, nasycić wodą, w końcu jesteśmy nad Bałtykiem, niestety zimnym i jak nasze wejścia do wody są krótkie.
Poszliśmy do jednego hotelu ze Spa:
– Dziś nie polecam naszego Spa, nie ma meczy więc będzie dużo ludzi, nie odpoczniecie – przyjdźcie jutro uczciwie powiedziała recepcjonistka.
Poleciła inny hotelik niedaleko.
– U nas malutki basenik i dwie sauny – odpowiedziała w nim kolejna uczciwa recepcjonistka – cztery kilometry od Pałangi jest fajny basen, a dalej o 1 km jest HBH w Żibininkaj, a tam nie tylko robią piwo, kwas i ale jeszcze można zjeść świetne potrawy kuchni litewskiej, do tego jest to w lesie.
Anioł powiedział – więc o 22 stanęliśmy na pustym parkingu pod Parkiem – przywitał nas przepiękny zachód słońca.
Nie sposób było opuścić w tak pięknym momencie to miejsce, więc zostaliśmy na noc. Ranek to chyba najpiękniejszy wschód słońca w naszym życiu.
A Park okazał się potężnym centrum rozrywki położonym w lesie.
Znajduje się w nim wiele atrakcji – tutaj jego strona dla zainteresowanych http://www.hbh.lt/lv/hbh-palanga/
My udaliśmy się ścieżką w las, tak po prostu na spacer.
Najpierw zaprosił nas kamienny krąg (współczesny) gdzie zrobiliśmy ustawienie programu perfekcjonizmu.
Tutaj nagraliśmy refleksje o ustawieniu…..
Uwalniam się od przymusu, że gdy idę inną drogą niż środowisko z którego pochodzę, to musi być ona idealna
Idę swoją drogą bez napięcia osiągnięcia celu
Idę swoją drogą z radością i pozwalam sobie osiągać swoje cele na niej
Szliśmy przez las gdzie od czasu do czasu pojawiały się drewniane zwierzęta zapraszające do wspólnej bytności, czasami wzrok przyciągały kamienne rzeźby.
Gramofon grał ptasią symfonię, szamani grali na bębnach i nikt nikomu nie przeszkadzał, wszyscy pozostawali w jedności i harmonii. Wszystko było tak jak ma być.
Do spaceru zaprosiła nas błotna ścieżka edukacyjna, gdzie z pomostu można było zobaczyć i poznać po imieniu mieszkające tutaj rośliny.
Szliśmy jak urzeczeni.
Zobaczcie filmik
I tak spacerując, spacerując dotarliśmy w rejon sztucznej letniej górki do zjazdu na oponkach (takich zimowych).
Takie „sankowe” zjazdy mają dla mnie jakąś magię.
– Idziemy? – zapytał Bartek .
– Idziemy – odpowiedziałam.
I z radością 3 razy zjechaliśmy w dół…
Zobaczcie na filmiku ile to ma radości (i uwolnienia napięć).
Na koniec pięknego czasu opiliśmy się przepysznym naturalnie fermentowanym kwasem chlebowym i popróbowaliśmy równie wspaniałe tradycyjne litewskie cepeliny z twarogiem. Są to kluski z gotowanych ziemniaków (podobne do śląskich) nadziewane tradycyjnie głównie farszem mięsnym. Byliśmy zaskoczeni ich delikatnością w jedynej dostępnej bezmięsnej formie – z twarogiem.
Podziękowaliśmy miejscu i pojechaliśmy zobaczyć aquapark.
Okazał się kompleksem basenowo-saunowym. Bardzo sympatycznym. Wykupiliśmy bilet na 3 godziny i poddaliśmy się tym razem wodnej radości (wstęp na 3 godziny bez basenu z mineralną wodą 20 euro)
Największą atrakcją była sauna, banja litewska z rytuałami saunowymi odbywającymi się o każdej pełnej godzinie.
Sama banja ma proste długie ławy na jednej wysokości, piec bez dodatku żelaza w konstrukcji, temperaturę ok 60-80 stopni i wilgotność podobną.
Ubrani w lniane bluzo sukienki mężczyźni przeprowadzali rytuały. Jeden aromatyczny (machanie różnymi witkami roślinnymi), drugi solny polegający na przesypywaniu soli z propolisem i polewaniu kamieni w piecu wodą z solą.
Czad, na koniec rytuału krótki koncert na drumli, czy misie tybetańskiej.
Jak wiecie jesteśmy miłośnikami saun, bani , ale czegoś takiego jeszcze nie doświadczyliśmy nigdy i nigdzie.
Sauna czyści ciało i ducha, przed wejściem zostawia się wszystkie problemy, a tutaj spędza się czas w ciszy i spokoju.
– Czy to tradycyjna sauna, banja litewska? – pytam prowadzących rytuał.
Piec i ułożenie ławek całkowicie tradycyjne, piec w tym kompleksie wybudowany na podstawie odnalezionego pieca z XVII wieku.
– A sam rytuał robimy taki, bo nam się taki podoba – odpowiedzieli radośnie.
– Róbcie taką saunę u siebie, wtedy będzie polska, bo nie znaczenia jak jest wybudowana, ważne jest w jakim języku mówią w niej ludzie – dodali na koniec.
Bardzo byli zaskoczeni, że Polska nie ma własnej, odrębnej popularnej tradycji saun czy banji.
A czemu nie ma???
W dwóch słowach z tego co wiem, to to że tradycje słowiańskie zostały mocno zniszczone, przez m.in. przez kościół rzymski i wpływy germańskie. Uznali wtedy to jako coś lepszego. Oni niszczyli tradycje i wierzenia słowiańskie, a myśmy to przyjmowali jako postęp. Może nam się to podobało?
Słynne jest powiedzenie Sobieskiego do Marysieńki, nie myj się bo będę wracał.
Świeżość ciała i ducha nie była w tym świecie w cenie.
Uwalniam się od pretensji do przeszłości
Pozwalam sobie na świeżość, lekkość ciała i ducha
I po pełnym radości dniu wróciliśmy na znaną nam widokową polankę pod parkiem rozrywki.
Miała być chwilowa wizyta okazała się praktycznie dwu dniowa.
Dziękujemy za ten niesamowity czas .
I na drugi dzień opuściliśmy niesamowicie gościnną kolejny raz Litwę.
Wizy do Rosji – Biuro podróży Wadi
Rosyjska wiza Biuro podróży Wadi
Rosja niestety ma wizy i załatwienie ich samemu nie jest niestety takie proste. Nie mówiąc już o wizach dłuższych niż 30 dni.
Dlatego od lat tę sprawę oddaliśmy w ręce Biura Podróży Wadi www.wadi.pl .
Na początku wydawało nam się, że wszystkie biura tak samo działają i nic w tym nadzwyczajnego, że każdą wizę bez problemu załatwiają.
Jednak rozmowy na szlakach uzmysłowiły nam, że bywa różnie.
Byli tacy co w ogóle nie dostali wizy, inni musieli dostarczać bilety dojazdu, rezerwację hoteli, dostawali wizy na wybrany czas – wg uznania konsula.
Dla nas to wszystko brzmiało jak abstrakcja .
W Wadi to do czego się zobowiązali załatwiane jest zawsze w terminie.
Do tego jeszcze doradzą to co sami wiedzą, podpowiedzą jak jechać, co robić.
Pełen profesjonalizm i do tego niesamowita życzliwość. My jesteśmy bardzo zadowoleni.
Miejsce mocy wzgórze Samogitan i Biruta w Pałandze
Pałanga – wzgórze Samogitian powiedź życiu TAK
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Gdy wracaliśmy ze złotego zachodu słońca, weszliśmy w inną ścieżkę parkową niż zwykle, najpierw ujrzeliśmy kamienny krąg, a za kilkanaście metrów wzgórze z pogańskim znakiem, ogniskiem rytualnym i znakami. Na początku myślałam, że to słynne wzgórze Biruty, gdzie aż do 15 wieku stała pogańska świątynia ognia. Nawet gdy nagrywałam na drugi dzień medytację, dalej byłam przekonana, że to jest wzgórze Biruty jednak okazało się potem gdy popatrzyłam na mapę parku, że wzgórze Biruty jest kawałek dalej, a to wzgórze to Samogitian, na którym było najprawdopodobniej stare obserwatorium astronomiczne, a może znaleziono ślady człowieka sprzed wielu tysięcy lat.
O samym wzgórzu Biruta jest wiele legend, nie do końca pokrywających się ze sobą, dlatego zamiast odkrywać historię, która może być różna w zależności o jej momentu, tego kto ją przekazuje, skupię się na energii miejsca, zamiast szukać tego, które ktoś uznał za miejsce mocy, a ja z nimi nie mam żadnego kontaktu. Nie znaczy, że one są złe, po prostu ze mną nie rezonują w tym momencie.
Przez cała podróż postaramy się robić medytacje z przestrzeni, które z nami zarezonują, które będą chciały się podzielić swoją energią, doświadczeniem z innymi.
Czas i przestrzeń w świecie energii nie ma znaczenia, jest to przynależne tylko do świata materialnego, dlatego nie ma znaczenia, że ja to nagrywałam dziś, a ty słuchasz w innym terminie.
Gdy tego słuchasz, jesteś tam razem ze mną i gdy tylko się chcesz połączyć z miejscem w dobrych intencjach. Jego kanał jest dla Ciebie otwarty.
Zapraszam do naszej pierwszej medytacji z miejsca mocy, a może jak pisałam wcześniej z miejsca które ma przesłanie dla jego słuchaczy i chce się z nim podzielić.
Zapraszam do wspólnej medytacji i będę wdzięczna za wszystkie uwagi podpowiedzi, opinie.
A w czasie medytacji praktycznie nie było nikogo, tylko na parę sekund pojawił się mały chłopak z mamą, który głośno i zawzięcie krzyczał NIE. Takie „nie” w odpowiednim momencie, kolejny przykład na to, że podobne przyciąga podobne.
Niby to wiem, ale jeszcze są momenty, że bardzo mnie to zadziwia.
Pozdrawiam
Powiedź życiu Tak
Troszkę informacji o Birucie ze strony http://www.nawschod.eu/kaplanka-swietego-ognia/
Biruta jest postacią na poły legendarną. Była matką Witolda oraz żoną Kiejstuta, wielkich książąt litewskich. Ale zanim to nastąpiło, pełniła funkcję kapłanki strzegącej świętego ognia w pogańskiej świątyni bogini Praurime. Po dziś dzień w okolicach Palangi na Litwie istnieje wzgórze jej imienia, a historia jej związku z Kiejstutem jest symbolem romantycznej miłości. Przyznać przy tym należy, że jest to przykład romantyzmu dość specyficznie pojętego.
Podobno Kiejstut, na wieść o niebywałej urodzie kapłanki, przybył do kaplicy Praurime i zaproponował Birucie małżeństwo. Ta jednak odmówiła, twierdząc że złożyła bogom przysięgę, w ramach której do końca swych dni miała pozostać dziewicą. Jak nietrudno się domyślić, zamiar ten zupełnie się Birucie nie powiódł. Kiejstut miał bowiem w tym temacie zupełnie odmienną opinię, co zakończyło się porwaniem kapłanki i uroczystymi zaślubinami w Trokach. Prawda, że romantycznie?
Biruta, najwidoczniej pogodzona ze swoim losem zabrała się ochoczo za rodzenie dzieci. Miała ich z księciem kilkoro, w tym Witolda, zwanego przez rodaków Wielkim. Niestety ich późniejsze losy nie potoczyły się zbyt pomyślnie. Kiejstut popadł w konflikt ze swym bratankiem Jagiełłą, który, wespół z Krzyżakami , uwięził księcia na zamku w Krewie. Tydzień później Kiejstut zmarł lub, co bardziej prawdopodobne, został zamordowany. Nie jest jasne, co stało się z samą Birutą. Według niektórych źródeł została przewieziona do Brześcia i tam utopiona. Jedna z legend głosi, że kapłanka powróciła do swojej dawnej świątyni, gdzie służyła pogańskiej bogini do końca swoich dni.
Nie ma pewności co do tego, na ile prawdziwe są legendy związane z postacią Biruty. Faktem jest natomiast, że kapłanka zdobyła sporą popularność wśród kolejnych pokoleń Litwinów. Lud ten najdłużej w Europie opierał się chrystianizacji i uparcie wracał do swoich dawnych wierzeń. Biruta stała się dla Litwinów kimś na kształt pogańskiej świętej. Na wzgórzu jej imienia w Palandze wzniesiono po jej śmierci pogańską świątynię i obserwatorium. Aby wykorzenić w ludzkiej świadomości postać Biruty krzewiciele nowej wiary w 1506 roku w tym samym miejscu postawili kaplicę świętego Jerzego. Budowla ta stoi na wzgórzu Biruty do dziś.
D5 Creation