czwartek, sierpień 9th, 2018
now browsing by day
Czy flamingi tańczą breakdance ?
Czy flamingi tańczą break dance? 27 czerwca 2018
Noc spędziliśmy w malutkim kurorciku przy deptaku , blisko plaży. Byliśmy wdzięczni temu miejscu za przygarniecie , bo wczoraj szukaliśmy dogodnego miejsca do pierwszej w nocy. Problem polega na mocno ciepłych nocach. Aby spać w Landrynce należy uchylić szeroko okna , a najlepiej tylne drzwi. W miejscu tym zatem musimy się czuć w miarę bezpiecznie. I tak wczoraj długo jechaliśmy…….jechaliśmy, i nic nie zapraszało….dopiero to miejsce.
Teraz rano gdy jeszcze żar z nieba jest limitowany – jedziemy dalej.
Droga biegnie szeroką groblą, z jednej strony jest morze z drugiej zalew lub bagna. Jest tu nawet ptasi rezerwat lub park narodowy.
Od czasu do czasu, mijamy zabudowania, i tak o dziwo przy większej grupie budynków na obszernym zalewie brodzą jakieś biało – różowe ptaki. Flamingi???
Ostatnio widziałem je w Grecji na granicy z Turcją, a wcześniej we Francji na Lazurowym Wybrzeżu.
Postanawiamy objechać zatokę od drugiej strony. Jednak drogę przecina nam szlaban jakiegoś ośrodka wypoczynkowego. Zawsze w takich sytuacjach mam problem jak się zachować i się wycofuję – wycofuję się z realizacji swoich zamierzeń, a w przeszłości nawet i marzeń.
Tym razem w mojej głowie nadal uśmiecham się do obrazu flamingów. Zapewne dlatego pan ochroniarz widząc obcokrajowców pyta tylko – camping?
– Tak naturalnie!!! – Możemy też zwiedzić po drodze do flamingów i camping! Objeżdżamy teren. Szutrówka biegnąca wzdłuż rozlewiska ma swój szlaban – szczęśliwie teraz akurat otwarty, a może po prostu nie ma chętnych na jazdę po tej drodze, bo trzeba jeszcze sforsować brud z ostrymi krawędziami brzegów. Są tuż….tuż. Widząc nas – spokojnie brodząc i zanurzając łepki w wodzie – odchodzą powoli w głąb zalewu. Stadko ma około 20 sztuk.
„A flaming z symboliki zwierząt (wg opisu J. Ruland „Siła zwierząt”) wzywa do zajęcia się delikatnym kostiumem duszy i do skoncentrowania się na swoim sercu. Przekazuje nowa szatę serca,a wraz z nią zdolność do przeżywania siły miłości i prawdy. Zwraca uwagę nie tylko na delikatny kostium duszy, ale również na kostiumy duszy innych istot, oraz na to aby nikogo nie zranić. Przekazuje Ci dar współczucia, dar oczyszczenia się ze starych zranień i szybkiego dochodzenia do siebie, podpowiada ci, że powinieneś zregenerować się nad uzdrawiającymi życiodajnym wodami. Uczy widzenia pozytywnych stron, wskazuje na dar wewnętrznego spojrzenia i medytacji.”
Nareszcie kawałek przyrody postanowił się nam pokazać. Różnica pomiędzy Wschodem dokąd zwykle podróżujemy polega na tym, że tam nie zabiegamy o kontakt z przyrodą – i nas otacza – a tutaj należałoby ją szukać!!! Pamiętajmy że Włochy są trzy razy gęściej zaludnione niż Polska.
Tymczasem ptaki zaczynają toaletę przed drzemką. Wyginają przy tym swoje głowy i szyje kładąc je na tułowiu, spektakl trwa. Dziękujemy Wam za to powitanie na ziemi ojca Pio – bowiem już tylko kilkadziesiąt kilometrów dzieli nas od San Giovani Rotondo. Nagle jeden zaczyna swój taniec – oberwaniec i tylko ten jeden!!! Patrzę na to jak urzeczony….. Czy to znana forma zachowania flamingów? Popatrzcie sami…………
Polignano a mare – iść swoją drogą
Do stronę półwyspu Gargano – Polignano A mare 28 czerwca 2018
Wieczorna wizyta w jakiejś włoskiej starówce stała się już naszym stałym rytuałem. Należy się cieszyć tym co tu jest wyjątkowe, a atmosfera wieczornego spotkania mieszkańców miasteczek jest wyjątkowa i rzadko spotykaną w świecie. Lubimy swędać się po wąskich uliczkach przyglądając się serwowanym potrawom na stołach biesiadujących ludzi, lub wystawionych w witrynach pizzerii. Troszkę zaglądamy im do talerzy, ale po co mielibyśmy sami kupować takie wielkie porcje…. Tutaj wybrzeże jest nieco inne – w miejsce długich kalabryjskich plaż pojawiły się klify. Takie skały na wybrzeżu dodają uroku zbudowanym na nich miasteczkom. Niestety są to zwykle stare twierdze, lub warowne porty. Energia tamtego minionego okresu towarzyszy murom do dziś……
W drodze do tego miasteczka spotykamy rodaków na wakacjach, przylecieli samolotem do Bari. Niestety widocznie nie wiedzieli nic wcześniej o mizernych plażach tego rejonu, bo narzekają na nie. Do tego mają pecha akurat są po ulewnych deszczach, które spłukały do morza sporo ziemi, a nawet śmieci. Woda zatem jest brudna. Czuć troszkę rozczarowaniem, my także po wizycie w Kalabrii szczególnie tej dolnej części adriatyckiej – tęsknimy za plażami po horyzont i piękną jasnozielonkawoniebieską wodą…………..
Tutaj w Polignano Amare czekała na nas atrakcja, dziś wiał silny wiatr od morza. Dodam ciepły wiatr. Idziemy z wiatrem w zapasy, dającym po kolejnym gorącym dniu ochłodę………..otacza nas potęga wody i siła ruchu powietrza, która raz otula i chłodzi, a raz szarpie…….
Na tarasie miasta obserwujemy ogromne fale rozbijające się o skalisty klif na którym zbudowano miasto.
Towarzyszy mu konkretny łomot, zastanawiam się co maja do skruszenia w sobie goście hotelu usytuowanego obok „z widokiem na morze”.
Wyrzucam program że dopuszczam do zaskorupienia własnych racji i przekonań, by potem łamać w sobie zaskorupiałe schematy…
Otwieram się na spokojne, miękkie i łagodne zmiany – na każdym poziomie…………..
Przestrzeń miasteczka miała dla nas jeszcze jedną lekcję. Przeczytaliśmy wcześniej artykuł w internecie o tym miejscu. I jak małpki z przewodnika zaczęliśmy szukać polecanych knajpek , pizzerii, lodziarni….. Za każdym razem czekało na nas rozczarowanie…….. Dlaczego? – to proste – przestrzeń ugościła wtedy twórcę bloga w specyficzny, akceptowalny dla niego sposób. A każdy z nas jest niepowtarzalny, z innym gustem, smakiem………. Dlatego do miejsc i naszych rozwiązań polecanych na blogu także należy mieć zdrowy dystans………..To że te miejsca pokazały się nam w taki sposób, nie znaczy że pozostaną wiecznie takie same czekając na Twój przyjazd…….
Dar kwiatowego miasta
Locorotondo 26 czerwca 2018
Spaliśmy na parkingu w uroczym Locorotondo, po który biegaliśmy z radością pól nocy, o tym może kiedyś. Rano zaczęł bardzo silnie padać deszcz. Do toalety publicznej miałam 100 metrów, z radością, wolno szłam przez deszcz, taplając się jak dziecko w spływających kałużach. Z jednego z garaży parasolką machał do mnie starszy Pan. I tak z toalety wróciłam z parasolką lekko zepsutą, ale chroniącą od deszczu, bo jak nie przyjąć tak cudnego daru.
Zawsze namawiam do tego, aby mieć odwagę dawać innym, wiecie ile to radości czuć się tak zaopiekowanym.
Kwiatowe miasto,obdarowało mnie parasolką,nie była potrzebna bo kocham chodzić po ciepłym deszczu i moknąć i dlatego zapewne trafiła w moje ręce. Zauważam, że im mniej jestem do czegoś przywiązana tym więcej tego posiadam.
Uwalniam się od przymusu przywiązania do tego co chcę
Pozwalam sobie mówić co chcę i nie przywiązywać do tego
Nocleg w kwiatowym mieście
Kwiatowe miasto Locorotondo 25 czerwca 2018
Zachciało nam się klimatu starówki, a może jej chłodu wąskich uliczek, a może klimatu wieczornej włoskiej biesiady pod gołym niebem, a może energii pieca do pizzy opalanego drewnem – wokół którego uwijają się energicznie panowie, a może jakiejś gelaterii artigianale– czytaj lodziarni z własnymi wyrobami, a może telewizora z meczem mistrzostw świata w Rosji, a może….. powodów było sporo aby taką znaleźć. Bo krotko mówiąc Włosi są mistrzami wieczornego nastroju miasteczek, deptaków. Gdy upał odpuści gromadnie wylegają do swoich restauracyjek na kolację. Tak, na kolację – bo jest tam niezwykle mało alkoholu. Po turystycznych miastach Europy czy polskich miasteczkach jesteśmy przyzwyczajeni do widoku ogródków piwnych i dobiegającego z nich alkoholowego bełkotu. Tutaj króluje rodzinny nastrój biesiady, spotkania z innymi. Piją wodę, kawę tylko czasem lampkę wina. Jedzą natomiast obficie, lecz powoli delektując się każdym daniem po kolei…….czyli na dobry początek przystawka – antipasti np. grillowane warzywa, potem pierwsze danie np. pizza (jedna na łeb) lub makaronik pływający w gęstym serowym sosie, ewentualnie gnocci, teraz chwila koncentracji przed drugim daniem – na który wybierają mięsa lub ryby z sałatkami……..potem już tylko deserek coś jak tyramisu, panacota – przygotowane na ich dobrych regionalnych serach – czasem z kawą ekspreso – czyli roztopionym asfaltem. Zajęci są rozmowami, a co by nie mówić to ten język swoją melodię ma – zwykle mówi kilka osób jednocześnie. Teraz można zażyć spaceru w kierunku zaparkowanego auta, by pod lodziarnią zatrzymać się krótko ma naprawdę królewskie lody. Taka „lekka” kolacja zapewne wpływa bezpośrednio na ich postawę ciała – zwykle wysuniętą w różne strony (np. w połowie wysokości do przodu). Po jakimś czasie dajemy sobie spokój z siadaniem do stołu, kupujemy coś na wynos – mamy dość ich wydłużających się min widzących dwóch chudziaków jedzących jedną pizze po połowie….i nic dalej.
Jadąc wybrzeżem lub wnętrzem półwyspu nie trudno natknąć się na taką starówkę. Zatem po zaparkowaniu w Locorotondo, wyruszyliśmy na doświadczanie wieczornego spektaklu atmosfery konsumpcji. I wyobraźcie sobie że niczego takiego w tym miasteczku nie było…….zapewne za sprawą wcześniejszej burzy lub po prostu późnej pory. Duszki tego miejsca przygotowały dla nas jednak niespodziankę , w tych pustych o północy uliczkach z pomalowanymi na biało ścianami ukazały się miejsca z bogatą zielenią posadzoną w doniczkach. Od razu kamienne uliczki ożyły, ich surowa energia się ociepliła, przestrzeń się uśmiechnęła. A ja idąc z aparatem zagłębiałem się dalej jak w las deszczowy……
W starej skrzaciej osadzie
W starej skrzaciej osadzie Alberobello 25 czerwca 2018
Dowiedzieliśmy się o nich od jakiegoś anioła. Mało ich tu spotykamy, bo włoskiego nie znamy, a turyści europejscy raczej zachowują dystans. Droga przez region w którym tradycyjnym domem jest kamienny trull, była z gatunku zachęcających………… zachęcających do szybkiego wyjazdu stąd. Rozumiem to że tam gdzie ziemia ma w sobie kamienie, i że podczas jej orania wydostają się kamienie na powierzchnię – zbiera się je i rzuca na miedzę. Potem powstaje z nich mur……………..z upływem pokoleń coraz wyższy……….tutaj poszli dalej z postępem cywilizacji przedłużając mury w górę siatką………..
Państwo budując drogi poszerzyło je pod same mury. Jeździ się zatem w omurowanych uliczkach, gdzie ciężko się zatrzymać. I tak jedzie się….. i jedzie się…..i w końcu z rozpaczy obsikuje czyjąś bramę – bo nie ma nieomurowanego miejsca…..i to wszystko się dzieje w rolniczo-sadowniczym rejonie. Na głównej drodze była by stacja paliw , czy knajpa z WC – tu brak. Jakiś czas temu wpadła nam informacja w oczy, że jednym z większych problemów wsi Włoskiej są kradzieże owoców i innych płodów rolnych – nawet oliwek! I to się od czasu do czasu czuje w niektórych miejscach tego państwa. Wibracja tych miejsc jest wtedy „niezwykle subtelna”. Strach właścicieli upraw przed kradzieżą czuć nawet przez zamknięte okna samochodu.
Na odpoczynek zatrzymaliśmy się z boku skrzyżowania – bo to była jedyna możliwość. Z czujnością byliśmy obserwowani przez dziadka – potem zamiast dziadka pojawił się warczący pies. Część właścicieli tych gospodarstw dorabia sobie na agroturystyce. Ich gospodarstwa zawierają trulle, w których kiedyś mieszkali. Brygidka chciała skorzystać z noclegu w trullu, jednak to co poczuła obok – skutecznie wygoniło ją z tego regionu. Osoby które chciałyby skorzystać z tej oferty muszą być świadome „wibracji” okolicy.
A miasteczko Alberobello w którym jest nagromadzona największa ilość kamiennych domów, choć mocno turystyczne – to sympatyczne. Uświadomiło nam jednak pewną „prawdę” o tradycyjnym budownictwie.
Udaliśmy się bowiem do dzielnicy hotelowych trulli.
Jeden z jego gości siedział w środku trulla, jednak miał na oścież otwarte drzwi. Bowiem drzwi są jedynym oknem na świat. I mimo że posiadają szybę do połowy wysokości to, w środku jest na tyle mrocznie, że trzeba włączyć światło. Po włączeniu światła należy zasłonić żaluzję , by uzyskać minimum intymności w swoim domu, inaczej wszyscy przechodnie gapią się z ciekawością do środka. Ale wtedy siedzi się w pomieszczeniu bez okien – jak w piwnicy. Brak światła, lub widoku na zewnątrz to częsty problem tradycyjnego budownictwa. Kiedyś nie było ciepłych okien. Dlatego wstawiano je małe, a zimą były jeszcze doszczelniane okiennicami. Czy dziś ktoś z nas chciałby tak mieszkać na stałe? Ja na pewno nie! Na pewno nie jest to też marzenie Brygidki, bańka pragnień zatem prysła……….
Trull jest w jakimś sensie protoplastą domu kopułowego, zadbajmy zatem o dostateczną ilość okien!
D5 Creation