kurorty i wody mineralne
now browsing by category
Góry wybrzeża Krymu
Góry wybrzeża Krymu 02-05.05.2019
Wzdłuż południowego wybrzeża Krymu ciągnie się łańcuch górski ze skalistymi klifem. Jest na tyle blisko brzegu, że daje oparcie nadbrzeżnym kurortom w efektownej przyrodzie. Mam świadomość że jest to tylko spektakl dla oczu, wibracja tych miejsc jest bowiem „ujarzmiona” ręką człowieka. Jednak jest to spektakl, który dopełnia uroku tego miejsca.
U podnóża górskiego klifu rozciąga się las sosnowy, i to w jego wnętrzu przebiega „botnicka ścieżka”, pnąc się w górę pomiędzy pniami drzew. Podczas pylenia sosny przejście tą ścieżką może znacznie polepszyć zdrowie. I z tego co słyszeliśmy nie jednego wyleczyła z chorób układu oddechowego.
A na pewno ma punkty widokowe na zielone wybrzeże i morze… Polecam oderwanie się od plaży, aby zaznać zapachu żywicy.
Carskie parki Krymu
Carskie parki Krymu. 03-06.05.2019
Skąd tu się wzięły? Kto je budował? Może troszkę historii. Pierwsze Krym był pod panowaniem Greków. Można od czasu do czasu spotkać wykopaliska z ruinami greckich wiosek. Potem władcami tych ziem byli Turkowie i Tatarzy. Następnie caryca Katarzyna wygrała wojnę z Turkami i zajęła Krym. Było to około roku 1790. I to za epoki carów rosyjskich rozpoczęła się budowa pałaców oraz ogrodów i parków.
To wtedy powstało wiele spacerowych szlaków wiodących wzdłuż obszernej zieleni brzegu oraz po okolicznych górach. Są one zachowane do dziś.
To ich właściciele zaczęli sprowadzać rośliny z całego świata, sprzyjał temu łagodny klimat zimą i upalne lato. Wreszcie rozpoczęła się produkcja wina. W końcu XIX wieku powstał pierwszy zakład szampanów w Nowym Świecie , a kilka lat później winiarski Massandra w Jałcie. Widać że monarchowie carscy i bojarzy pokochali Krym za jego urok związany z klimatem śródziemnomorskim.
Budowali tu sanatoria jak np. koło jeziora Saki, gdzie zasolenie jest na poziomie morza Martwego, a dodatkowo ma całą tablicę Mendelejewa, stężenie minerałów jest takie że pobyt w wodzie lub w błocie nie powinien przekraczać 15 minut, pierwiastki są w drobnych cząsteczkach i łatwo pobierane przez skórę. Ciało człowieka może nie poradzić sobie z przyswojeniem tak potężnej dawki pierwiastków, są znane zgony na serce.
Podczas komuny przybyło obiektów sanatoryjnych. Rozbudowano jeszcze sieć ścieżek po niezwykle zielonej części nabrzeżnej i szlaki piesze po górach.
W 1954 roku rządzący ZSSR Chruszczow, narodowości ukraińskiej, podarował swojemu państwu – Ukrainie – Krym wraz z mieszkającą tutaj społecznością rosyjską i innymi mniejszościami. Pierwszemu sekretarzowi partii widocznie nikt nie mógł podskoczyć, łącznie z rosyjską ludnością Krymu .
Teraz widzimy kolejną zmianę, po przewrocie w 2014 roku widzimy wszędzie na urzędach rosyjskie flagi, policja także jest rosyjska, od czasu do czasu widać stacje radiolokacyjne i rosyjskich żołnierzy, na niebie latają rosyjskie samoloty wojskowe i śmigłowce z czerwonymi gwiazdami.
Ruszyła odbudowa dróg i budowa nowych, remonty centrów miast i pałaców carskich, budowa nowych hoteli, otwarto nowy most na ląd (darmowy). Zapewne dlatego mieszkaliśmy w pensjonacie przerobionym na hotel robotniczy, bo gwałtownie wzrosło zapotrzebowanie na siłę roboczą.
Nic więc dziwnego że wielkie grafiti naczelnika Rosji namalowane w porcie w Jałcie nikt nie niszczy. Po prostu zaczęło się lepiej żyć ludziom i tyle….
Czujemy i widzimy lżejszą energię osób zajmujących się biznesem turystycznym. Ceny wydają się niższe niż nad Bałtykiem. Ponoć po przewrocie przez dwa lata nie było tu w ogóle turystów. To uczy pokory, znamy to z polskiego morza i Tatr. Jak Polacy zaczęli jeździć w Alpy i nad Adriatyk także zmieniło się tam na lepsze. Zaczęto szanować turystę, skończyło się wyrywanie.
Niezwykle podoba mi się bujna, wiosenna zieleń południowego nabrzeża Krymu, wraz z ich dróżkami spacerowymi, które mają czasem po kilka kilometrów….
Moravske Toplice
Moravske Toplice 13 -23 lipiec 2018
Są miejsca, które zapraszają już wiele kilometrów wcześniej, pokazując swoją główną dla nas atrakcję. Nie pozwalają o sobie zapomnieć, mimo że znajdują się w kraju, który niespecjalnie z nami rezonuje w tym momencie i chcemy z niego wyjechać.
I tak było z Moravskimi Toplicami. Już przy jeździe do Słowenii zamigotały gdzieś w przestrzeni swoją „czarną wodą”, a gdy byliśmy 10 km od nich i gdy skręcaliśmy już w kierunku węgierskiej granicy przypomniało mi się nagle, że chyba gdzieś tu jest jakiś kurort z czarnymi wodami. Chimeryczny na Słowenii internet na moment ożył, aby wyznaczyć trasę do sanatorium.
Jego wody przygarnęły nas na wiele dni, dając kemping z dostępem nieograniczonym do aquaparku, gdzie są 2 baseny z termalną nie zniszczoną chlorem czy ozonem wodą (są tabliczki, że wchodzi się na własną odpowiedzialność).
Skład wody bardzo ciekawy ze strontem, magnezem, bromem jodem siarką m.in. ,
Siarkę czuć i to wyraźnie. Nie wiem czy zapach wody bardziej przypomina wyziewy ze starej lokomotywy czy kąpiel w ropie naftowej znanej nam z dagestanskiego Izbierbasza, a może połączenie jednego i drugiego.
Woda 38 stopni – na zewnątrz powietrze w cieniu 30, dlatego chodzimy kąpać się tylko rano i wieczorem. Może nie tak całkiem rano, bo o 10.30 jest około 15 minutowa bardzo dynamiczna gimnastyka w wodzie (nie termalnej – zwykłej, ale też ciepłej).
I tak mijają nam kolejne dni basen, pisanie bloga (uzupełnianie wpisów, zdjęć z włoskiej podróży), ustawienia własne, przyglądanie się programom naszego umysłu.
Tak to była podróż bardzo podnosząca naszą świadomość, uświadamiamy sobie to coraz bardziej. Podróż w której głównym przewodnikiem był Święty Franciszek i energie praniczne.
Mieszkamy na kempingu razem ze Słoweńcami, Holendrami, Belgami, Austryjakami i innymi nacjami w mniejszej ilości.
Po Włoszech wydaje nam się, że ludzie są wokół nas – ale ich nie ma.
Patrzą się na drugiego człowieka, a nie odpowiadają na uśmiech, czy dzień dobry (zazwyczaj są to Belgowie, Holendrzy).
Dlaczego? – zaczęliśmy się zastanawiać, co powoduje ich zachowanie, wyszło nam wiele aspektów:
1.Może tak mają w tradycji
2. Są tak zatopieni we własnych myślach, że może umysł fizycznie widzi drugiego człowieka – ale zatopienie jest tak głębokie że obraz jest tylko ostrzeżeniem o przeszkodzie na drodze…..
3. Mają tak wąskie postrzeganie rzeczywistości, że pomimo że patrzą na człowieka – wcale go nie widzą.
4. doskonale znają mechanizmy energetyczne i nie chcą dawać energii poza swoje cele
5. Mają tak niski poziom energii
6. A może dla nich zwrócenie uwagi na kogoś jest równoznaczne z wtrącaniem się
Odpowiedzi może być masę – świat człowieka, zamkniętego na drugiego człowieka…
Dzieci również dużo czasu spędzają na leżakach, jak ich rodzice niż na jakimś ruchu.
Dla nas to dobrze, bo przy sporej ilości dzieci, która tu jest, i ruchliwości z naszego dzieciństwa nie byłoby warunków do pisania, a tu cichutko.
Poza kąpielami, mamy tutaj jeszcze jedną atrakcję dla ciała – olej dyniowy z nasion z okolicznych pól.
Olej można kupić tłoczony na ciepło i zimno, my wybieramy ten tłoczony na zimno.
Można rzecz, że wręcz go pijemy, bo pół litra starcza nam na 2-3 dni. Do tego kupujemy w sklepie cudowny 3 kolorowy chleb (3 gatunki zboża) i moczymy go w oleju.
Jeżeli mieliśmy jakieś pasożyty, to zalaliśmy je na pewno.
Jemy bo nam smakuje, nie mieliśmy w planach żadnej kuracji.
Kuracja na pasożyty znalazła nas.
– Wiesz pierwszy raz robię jakąś kurację – jedząc to co sprawia mi radość – stwierdził Bartek.
I tak jest, gdy odpuszczamy zmaganie się, to to co ma służyć, zawiera się w tym co sprawia nam radość, smakuje, jest z nami w lekkości.
Prosimy o jak najwięcej takich sytuacji w życiu…
Wiecie, że kiedyś robiliśmy kurację olejem z dyni, ale wtedy nam nie smakował.
Pozwalam aby działania,które uzdrawiają moje ciało sprawiały mi radość
Podobnie jest z jedzeniem – myślałam już we Włoszech, że o dobre nasze trawienie zadbał grzybek tybetański, który dostaliśmy z festiwalowej kuchni i codziennie wypijaliśmy ok. 1,5 litra tego płynu. Jednak gdy zmieniliśmy kraj z Włoch na Słowenię, mimo grzybka lekkość trawienia spadło.
– Co się stało – pytałam siebie?
– We włoskim jedzeniu była energia – przyszła odpowiedź – i ono również z energią przechodziło przez organizm. Jaka energia to już inna bajka, ale wysoki jej poziom.
A na Słowenii w jedzeniu energia płynie wolniej.
Kolejny pozornie oczywisty fakt został mi pokazany.
Woda, gimnastyka, hydromasaże, olej wyciągają z nas kolejne programy umysłu, jego oprogramowanie nadane nam przez innych, czy stworzonych przez nas na potrzeby konkretnych sytuacji, aby czuć się akceptowanym, docenionym, zauważonym.
Potrafimy wtedy chorować, powodować uszkodzenia ciała, czy być zadowolonym, że źle mówią o nas (prowokacja do tego idzie z naszej strony).
A same Moravskie Toplice są niedaleko polski 500 km od jej południowej granicy.
W skład uzdrowiska wchodzi kilka hoteli, głównie luksusowe, pole golfowe, aquapark , strefa saun, kamping.
Kemping jest o 3 euro droższy od całodziennego biletu na basen (goście kempingu mogą korzystać z basenu wielokrotnie na niego wchodząc podczas dnia).
Powitanie w skrzacim królestwie
Powitanie z skrzacim królestwie 3-4 lipca 2018
Pożegnaliśmy Asyż i ruszyliśmy drogą w kierunku północy. Żar lał się z nieba, co wzmagało nasze emocje. Na szczęście pojawiło się miasteczko w którym zagłębiliśmy się sklepy i nie tylko udało nam się przetrwać najgorsze upałowe godziny, ale i kupić fajne sukienki.
Uwielbiam te włoskie sklepiki, są dużo bardziej kolorowe niż te znane mi w Polsce. Zresztą włoska ulica jest bardzo kolorowa i ciekawie ubrana. Aż chce się tutaj chodzić w sukienkach.
Żar zelżał gdy opuszczaliśmy sklepowe miasteczko, jechaliśmy w poprzek apenińskiego półwyspu, wśród pagórków, a może już gór.
– Wiesz niedaleko jest miejscowość Bagno di Romagnia – przykuwa moją uwagę – powiedziałam do Bartka.
– Jasne zjeżdżamy z drogi – odpowiedział.
I za moment znaleźliśmy się w jakimś maleńkim pełnym klimatu miasteczku.
Och ta Italia w swoich tysiącach odsłon.
– Popatrz skrzaty nas tu zaprosiły – powiedziałam do Bartka, gdy zobaczyłam grupkę skrzatów w parku.
Nie czekając na odpowiedź pobiegłam do nich i ………..nie mogłam uwierzyć własnym oczom, bowiem znajdował się obok nich plakat z opisem skrzaciego festiwalu w najbliższy weekend (w sumie już niedługo, dziś był wtorek) .
– Bartek, Bartek – zaczęłam krzyczeć jak dziecko – choć tu szybko to miasto skrzatów.
Bagno di Romagnia to miasto przyjaciół skrzatów
Zaskoczenie, to chyba za mało.
Aby dopełnić niespodzianek za rzeką znajdowała się ścieżka skrzacia prowadząca po tutejszym wzgórzu. Gdzie znajdują się skrzacie domki, kino, biblioteka, młyn ……
Patrzyliśmy na to wszystko jak zaczarowani, czy na pewno dzieje się to w tej rzeczywistości – pytaliśmy siebie nawzajem.
Gdy zmrok wygonił nas ze ścieżki zawitaliśmy do miasteczka, które w swoich przysłowiowych dwóch uliczkach na krzyż ugościło nas jarmarkiem.
Cudowne siostry zakonne z zakonu Carpi koło Modeny (wystawiające swoje produkty), podarowały nam wizerunek obrazu Matki Boskiej, takiej młodej pogodnej osoby.
I tak pokazywał nam się włoski kościół, bardzo łagodnie, ale o tym kiedy indziej….
Jarmark z regionalnymi rzeczami i skrzaty, które są częścią każdego tutaj sklepu.
Choć jest jeden specjalny, gdzie są tylko skrzaty, gnomy, trolle, rusałki …….
Zresztą popatrzcie sami bo słowami nie sposób tego oddać.
A te wszystkie duszki natury żyją tutaj w zgodzie, aby przypominać o prostej dziecinnej radości i wiary w niewidzialne…
Z radością wierzę w to czego większość nie widzi.
Właściciel sklepu to pierwszy przyjaciel tutejszych skrzatów, gdyby nie on – nic byśmy o nich nie wiedzieli.
Strona na fb https://www.facebook.com/SentieroDegliGnomi/
Dziękujemy za piękne spotkanie.
Kolejną nie lada gratką w miasteczku są termy, w których regenerowali się rosyjscy astronomowie.
Nas odstraszyły poziomem zachlorowania (już przed wejściem śmierdziała chlorem) . Pan sprzedający bilety poinformował nas, że jest przepis o obowiązku chlorowania bo Unia wymusiła. Miejmy nadzieję, że astronomowie regenerowali się jeszcze w prawdziwej wodzie. My nie skorzystaliśmy z kąpieli.
Kąpiel z strugach deszczu Lamezia di terme
Terme di Lamezia 19 czerwca 2018
Jadąc na południe z lekka zmęczona kilometrami bezbarwnych kurortów – zobaczyłam na mapie – terme. A wiecie że termalne wody pociągają mnie bardzo, szczególnie te dzikie bez dodatków chloru czy ozonu. Czasem mam wrażenie, że niosą one energię wielkiego wybuchu, czyli powstania świata.
Lamezia di Terme okazała się maleńką wioseczką z sanatorium, niestety już zamkniętym gdy przyjechaliśmy. Ochroniarz poinformował nas, że jutro możemy przyjść i to nie na kąpiel, a na wdychanie oparów – idealne na zatoki.
– Czy chce nam się czekać do jutra?
Uwagę naszą przykuwają ludzie chodzący w jakieś miejsce i ………….. hurra tam jest dzikie źródełko.
Wszechświat ma dla nas jednak niespodziankę, nie przez przypadek przecież kazał nam zaparkować pod piękną mimozą – potężną burzę! Siedzimy zatem w sadzawce w strugach deszczu, zanurzeni na 100% w wodzie.
A ja już się martwiłam – jak będę się kąpać w upał w ciepłej wodzie?
Uwalniam się od przymusu martwienia
Pozwalam sobie na przestrzeń w umyśle, na stabilność myśli.
Ile radości – grzmoty burzy ściągają z nas napięcie drogi, upału, kolejne warstwy zbroi w której należy pokazywać się światu.
Przypomniałam mi się burza gdy byliśmy na Prana World Festival, wtedy przez kilka nocnych godzin trwał spektakl błyskawic, grzmotów, deszczu.
W pewnym momencie jedna z błyskawic zamigotała w szyberdachu, przynosząc takie światło, że miałam wrażenie, że rozrywa mnie na kawałki.
– O, puszczała Ci zbroja – śmiała się potem Veni.
Nie ma macie pojęcia ile wysiłku przez lata dawałam, aby pokazywać się światu tak jak on chciał. Tak chciałam jego uwagi, akceptacji. Wypierał swoją wrażliwość, swoje współczucie dla innych, siebie samą. Potem gdy zauważałam, że to jakaś farsa wkurzałam się na wszystko i wszystkich, na tej energii dopiero jakąś niewielką część robiłam tego co chciałam.
A potem znowu dopasowywałam się do innych i tak w kółko.
Uwalniam się od przymusu dostosowania się do tego co akceptują, lub czemu dają uznanie inni
Robię to co gra w mojej duszy
Wyrzucam przymus działania na wkurwie
Pozwalam sobie działać na subtelnych energiach w harmonii z całym kosmosem
Uwalniam się od wstydu jaka jestem
Jestem i to wystarczy
Lamezia dziękuję za zmycie kolejnych warstw zbroi . Miałam wrażenie, że każda kolejna kropla deszczu wypłukuje „muszę”, „powinnam” z moich komórek. Pozwalając na siebie samego.
D5 Creation