Fihalhohi
now browsing by tag
Malediwy – czy podzielą los Atlantydy
Malediwy –czy zatoną jak mityczna Atlantyda ?
Dlaczego ten „mityczny „ raj chce opuścić człowieka ? Co się dzieje, że wyspy nie chcą dalej mieć kontaktu z nim ? Kto gdzieś przegiął pałę ? A może wyspy przeżyły już swoje ziemskie życie ? Przemijanie tego , tego co dla nas stałe.
Wielu ekologów wyni innych ludzi za ich nieekologiczne działania , za to, że przyjeżdżają na wyspy , a tym samym dostarczają nowych śmieci .
Poczucie winy i ograniczenia to częste cechy spotykane u znanych mi ekologów , jednak czy tymi emocjami zrobimy coś lepszego….??? Na pewno winiąc innych czujemy się lepsi od nich. Czy to na pewno nam potrzeba?
Wyspy resortowe tutaj na Malediwach wyglądają jak raje , a lokerskie są całe zaśmiecone . I w pierwszym rzędzie ich śmieci porywa morze. A ścieki na lokerskich wyspach …..??? W naszym resorcie lampki oświetlające teren są na baterie słoneczne . Taki początek . Zresztą Prezydent Malediwów bardzo prężnie zaangażował się w działania proekologiczne , które zmierzają do walki z globalnym ociepleniem i podnoszeniem się poziomu wód w oceanach. Do 2020 roku mają się stać pierwszym na świecie krajem zero emisyjnym (emisja co2 do atmosfery ) .
Czy dopiero zagrożenie jakim jest zniknięcie wysp prowadzi do działań proekologicznych, jednak lepiej późno niż wcale.
A same wyspy z moich obserwacji są nerwowe i rozdrażnione . Powiedziały mi, że są za słabe , aby tylko dawać (spokój wyciszenie , zabierać stres) , potrzebują dostawać wsparcie, miłość i energię z zewnątrz . Energię miłości , wparcia i siły. 
A jak z nimi będzie ……??? zobaczymy. Każdy ma swoją teorię , gdyby na nich była ropa czy inne wartościowe minerały , na pewno inaczej rozwiązywano by problem zalania wysp (szczególnie gdyby zalanie miałoby zabrać te dobra).
A może po prostu przywożąc tutaj ze sobą swoje emocje , myślenie tak dalekie od rajskiego zostawiamy je tutaj jak śmieci , więc z czasem i wyspy nie mogą ich przetransformować i zaczynają dostosowywać się do nas . Tak jak mi powiedziały nie mają siły na transformację, są za słabe , więc łapią to i pozwalają aby oczyszczało je morze, zabierając kolejne ich kawałki . Ocean sobie z tym radzi, one nie . Może mają rację Ci co krzyczą , że Malediwy zginą od śmieci , od śmieci naszego umysłu .
One chciały dawać , jak wiele miejsc przyrodniczych na świecie , jednak przeliczyły się ze swoimi możliwościami, a może my chcemy wyrwać za wiele ? One się otworzyły i nie potrafiły powiedzieć stop . Były ciekawe ludzi . Wchodziły w nim w coraz większy kontakt i …. A człowiek nie zna granic i bierze, bierze bez opamiętania . Cały świat to walka o energię (ropa, gaz , jedzenie) , nie tylko tę fizyczną , ale przede wszystkim w znaczeniu energetycznym naszej siły życiowej . Czy nie jest to zachowanie żebraka, który nie ma nic dać , a tylko musi brać ?
A może po prostu wyspy miały doświadczyć takiego życia i zostać zabrane przez ocean . Lubimy oceniać , my też …..
Czy na pewno to droga do miłości ….?
A skąd pomysł na ten tekst ?
Są teorie , że Malediwy znikną z powierzchni ziemi .
Kiedy ?
Pesymiści twierdzą, że już w 2020 roku . w związku z podnoszeniem się poziomu wód , pochłonie je ocean – przeciętnie wyspy wystają znad oceanu tylko 90 cm .
Obecny Prezydent szuka miejsca do przeniesienia całego kraju . Chce aby miejsce było podobne klimatycznie do obecnego, aby ludność jak najmniej ucierpiała na przeprowadzce . Jeżeli się tak stanie będzie to pierwsza taka sytuacja na świecie .
Przeciwnicy tej teorii twierdzą, że to tylko propaganda, aby zmienić obecny model energetyczny świata.
A może propaganda rozwoju ruchu turystycznego na Malediwach , czas pokaże o co w tym naprawdę chodzi .
A miejsca, jak wybierze się dobrze wyspę, przepiękne, polecamy domek na wodzie , gdyż on daje kontakt z oceanem i warto tutaj przyjechać aby na moment doświadczyć spotkania wody , ziemi i powietrza . Poczuć się pełnią .
Gdy odlatywaliśmy z Malediwów najbardziej dziękowaliśmy za gościnę domkowi na wodzie w Fihalhohi , łezka zakręciła się w oku z tęsknoty za rafką opodal domku, wroną jedzącą praktycznie z ręki , żółwiem i całym tym bogactwem przyrody. Miało się wrażenie , że jest się maleńką jej częścią idealnie wpasowaną w świat .
Posłaliśmy wyspie dużo energii i doradziliśmy, że jak nie chce turystów , to niech dogada się z oceanem, aby poziom wody był na poziomie niebezpiecznym dla turysty, wtedy turysta nie przyjedzie, a ona odzyska dzikość i odpocznie. 
Dawanie za dużo to nie tylko brak określenia granic, ale również chciwość na energie , brak umiejętności dokonywania właściwych wyborów, a może zaufanie sile wyższej, że każdy mój wybór jest właściwy.
Nas Malediwy dużo nauczyły szczególnie wyspy Maafushi i Fihalhohi , bardzo dziękujemy im za to , dziękujemy za szczęśliwy pobyt .
Pożegnanie z Fihalhohi
22 maj 2013
I opuściliśmy Fihalhohi , są miejsca z których gdy się odjeżdża , ma się wrażenie , że opuszcza się dobrego przyjaciela . I tak właśnie było z naszym domkiem na wodzie . Gdy szybka motorówka wiozła nas w kierunku Male , patrzyliśmy w tył …..
Na pewno domek na wodzie z maleńką rafką obok i całym zapleczem pozostanie głęboko w naszym sercu .
Wiemy jak wygląda raj, zarówno ten przyrodniczy – to od dawna – przyroda jest nam bardzo bliska , a teraz wiemy, że możliwe jest połączenie dzieła ludzkiego i boskiego tak aby harmonia była w nas . By dom był tam gdzie przyroda i był praktycznie jej częścią .
Wczoraj cały dzień padał deszcz i odpoczeliśmy , rozpłynęliśmy się w spokoju , lenistwie . W gorącu nie odpoczywamy tak bardzo jak w chłodzie , a deszcz oczyszczał nas dodatkowo .
Jednak przyroda była dla nas łaskawa koło domu przepływał żółw (Bartek potem z nim pływał 15 minut) potem orlej, a potem paletnica .
Fajnie mieć domek w miejscu gdzie przyroda jest na wyciągnięcie ręki i można ją w każdej chwili obserwować bez wychodzenia z domu . Taki może ideał , ale czy na pewno ……. Czy nie można żyć z nią w harmonii
Ranek dziś powitał nas pięknym wschodem słońca, a potem sesją ślubną , a w świecie podwodnym spotkaniem z rekinem białym i tuńczykiem. (ojjj spieprzałam )
Ocean bardzo był dla mnie łaskawy, chciał pokazać mi się jak z najlepszej strony , ja jednak dalej mam do niego lekki dystans .
Gdy szybką łódką przyjechaliśmy do Male , poczuliśmy się jak w innym świecie . Raj zastąpiło dzieło człowieka, a przecież Fihalhohi częściowo też jest stworzone przez człowieka . Czy tylko miejsca wakacyjne można tworzyć jak raje , a miejsca normalne …. jak getta .
Dlaczego nie pozwalamy sobie na raj na co dzień ???
Wyspie posłaliśmy dużo miłości i wsparcia , pomogliśmy znaleźć rozwiązania problemów, podziękowaliśmy wszystkim za cudowne miejsce i cudowny czas .
Jeszcze raz dziękujemy Fihalhohi i na pewno bardzo polecamy .
Może z czasem uda nam się dopisać inne refleksje , bo było ich dużo . Na razie tyle……..
Rośliny i zwierzęta wyspy
Roślinność wyspy
Ciekawym pomysłem jest zostawienie w centralnej części wyspy przestrzeni zagospodarowanej „na dziko” plątanina pni, gałęzi liści tworzy mini dżunglę. Są tam palmy, draceny , figowce (beniamina , lyrata) , jaśminowce , bananowce , papaje , passiflory, hibiskusy i inne których nazw nie znamy .
Latają po niej nietoperze , wrony chodzą czaple , i półdzikie gadające papugi , biegają jaszczurki a wieczorem wychodzą kraby. Atrakcją się biało-czarny kot , który nie omieszka upomnieć się o kolację .
Dzień nietoperza , żółwia i refleksje
Dzień deszczowo refleksyjny 20 i 21 maja 2013 r.
Życie na Fihalhohi upływa nam bardzo leniwie . Snorkujemy , pływamy, śpimy oglądamy czaple , kraby w ich kolejnych odsłonach . Tak nam się spodobało , że przedłużyliśmy pobyt o 1 dzień .
Chcemy posłać też dużo energii wyspie . Nie jest to miejsce mocy , ani jakoś specjalnie silne energetycznie miejsce, a większość ludzi przyjeżdża tutaj zrzucić balast napięcia i ładować akumulatory . Miejsce nie do końca ma siłę dawać. To taki ludzki wampiryzm .
Spokój , cisza sprzyja zrzucaniu balastów z naszej duszy . Mamy do Was prośbę, gdy jesteście w takich miejscach , poproście potężną siłę wyższą : Boga, Wszechświat itp. o transformację tego co zostawiacie , poproście tą siłę o energię. Nie ciągnijcie tylko z danego miejsca .
Pogoda różna od 26-32 stopni przy dużej wilgotności sięgającej i 100% , czasami pada . Deszcze tutaj są krótkie , ale bardzo obfite. Dla nas robi się wtedy fajnie rześko. Raj ….. czy byłby taki sam ,gdy zabrano nam wiatraki i klimatyzację. Iluż z nas poradziłoby sobie w tym klimacie ?
Na pewno to trzeba lubić . My jednak pozostaniemy miłośnikami zimniejszych miejsc .
Największym plusem i minusem tutaj w Fihalhohi jest jedzenie 3 razy dziennie .
Śniadanie 7,30-9,00 składa się z chleba, bułeczek , jajecznicy, jajek, kiełbasek, bekonu, musli, mleka sera , fasoli gotowanej , zupy makaronowej , omleta przyrządzanego na Twoich oczach , owoców ,dżemów ,
Obiad 12,30-14,00 i kolacja 19,30-21,00 bardzo podobne (na kolację są dwie zupy jedna zawsze wegetariańska , na obiad raz taka , raz taka)
Zupy , ryż , ziemniaki (w rożnych postaciach) warzywa na ciepło w różnych odsłonach , dania kuchni indyjskiej jedno wegetariańskie, drugie mięsne , chlebek zwykły , indyjski, mięsa , ryby 2-3 rodzaje , sałatki i warzywa do ich przyrządzania , sosy ok 10 rodzai , ciasta 3-5 rodzai – piękne i smaczne, owoce .
Zważywszy na to, że wszystko musi być dowiezione z Indii lub Sri lanki cena pobytu daleka jest od wysokiej – szczególnie teraz .
A wszystko tak pyszne , że się objadamy i zamiast po jedzeniu czuć się dobrze , czujemy się tacy ciężcy. Taka chciwość ludzka . Wiele razy zauważyliśmy, że jedzenie 70% zawartości żołądka powoduje, że czujemy się najlepiej i mamy dużo energii . Tutaj trudno nam to uzyskać bo jemy na 150 % żołądka . I po każdym posiłku marzymy o śnie .
Zbieramy bułeczki z jadalni aby dokarmiać naszą malutka rafę : mamy w niej około 100 rybek głównie garbiki, picasso i inne mniej nam znane .
Dziś był dzień żółwia . Rano Bartek był na snorkowaniu zorganizowanym z łódki i żółw pokazał mu się i pozwolił popłynąć za sobą . A po południu gdy weszłam na taras domku przepływał zaraz przy nim (miał około 1 metra) . Zwierze mocy , mądrości , długowieczności , wytrzymałości i odporności . Pokazał się nam obu , manifestując swoje miejsce w naszym wspólnym życiu . Dziękujemy kochane za siłę .
Pogoda dziś nam sprzyjała, padało , a po deszczu zrobiło się przyjemnie chłodno . Więc z aparatem poszliśmy pochodzić po wyspie , oglądnąć i obfotografować bananowce, papaje , hibiskusy , drzewa beniaminka itp. . Na wyspie są też małe uprawy trawy cytrynowej, papryki , pracownicy hotelu mają taki mały ogródek .
Gdy tak spacerowaliśmy na drzewie 1 metr przed nami wylądował nietoperz i przyglądał się nam . Chwilę wcześniej śmialiśmy się , że jesteśmy dziwni , szukamy najtańszego pokoju, a potem lądujemy w domku na wodzie . I pojawił się najdziwniejszy ssak – echolokacja, hibernacja, wiszenie głową w dół, rożne dziwne sposoby poruszania się, latają, ślizgają się po powierzchni wody, wspinają się po ścianach, jak trzeba to łażą na tylnych łapach – tylko nurkować nie potrafią. Pokazał nam , że nie jesteśmy odosobnieni w swojej dziwności .
Dał nam siłę by iść swoją drogą , niezależnie jak byłaby dziwna i niezrozumiała dla innych.
Miło tu i sympatycznie , szczególnie gdy temperatura jest przyjazna i wieje świeża bryza od oceanu , od razu człowiekowi lepiej . Nam deszcz tutaj wcale nie przeszkadza. Inna osłona tutejszego klimatu.
W środę wyjeżdzamy szybką lódką do Male , aby w czwartek o godzinie 10-tej odlecieć do Dubaju. 
Domek na wodzie spełnienie marzeń
Domek na wodzie – własny domek w raju
Domek na wodzie zawsze był naszym marzeniem od kiedy zobaczyliśmy zdjęcia z Tahiti czy Malediwów . Fajnie tak pomieszkać w domku na oceanie .
Kojarzył nam się jednak ze strasznym luksusem czymś praktycznie nieosiągalnym , czymś czego ceny przy dużym szczęściu rozpoczynały się od 1500 zł za dobę, a zazwyczaj w sezonie 1000 dolarów. Pamiętajmy, że Malediwy należą do czołówki najdroższych turystycznie rejonów świata.
Po kupieniu biletów lotniczych na Malediwy będąc na ustawieniu Hellingerowskim , ustawiłam domek na wodzie i okazało się, że on czeka, zaprasza , kwestia pieniędzy jest tylko w nas . Domek powiedział, że będzie w dobrej cenie . Gdy rozmawiałam z panem z recepcji z wyspy Fihalhohi , pytałam o domki na wodzie ,bo skoro cenę pobytu mieli tak dobrą , to i może cenę domku ….
Niestety nie było możliwości wynajęcia domku , więc nie było rozmowy o cenie .
I nagle znowu stał się CUD . „Niechcący „ zagadnęłam Polaków na jadalni , okazało się, że mieszkają w domku na wodzie i dostali go tylko dlatego , że ktoś zrezygnował . Cena 120 dolarów więcej niż za zwykły apartament. .
Oczka nam rozbłysły 276 dolarów za noc za domek z pełnym wyżywieniem . Ta cena była dla nas jeszcze do przyjęcia . Rajska plaża , rajska wyspa i jeszcze domek …… Ciekawe czy wszechświat da na w nim zamieszkać ….?
Okazało się , że domek jest i czeka ……
O 11 rano 18 maja mogliśmy się przeprowadzać na kolejne 3 dni w domku .
Marzenia stały się rzeczywistością .
W domku wanna i łóżko z widokiem na ocean , sprzątany 2 razy dziennie w czasie śniadania i kolacji . Powierzchnia około 45 metrów , a przed nim cudowny taras . Własne wejście do oceanu i maleńka rafa widoczna z tarasu. Woda przed tarasem podświetlana nocą . Raj , którego jesteśmy na maksa uczestnikami. Domek z którego się bardzo cieszymy i praktycznie nie chce się nam z niego ruszać.
Uświadomiło nam to, , że usytuowanie domku ma dla nas podstawowe znaczenie . To tak jak w czasie podróży landrynką śpimy tam, gdzie nam się podoba . Tak samo tutaj, miejsce znalazło nas, a może my je . A może przyciągnęliśmy siebie nawzajem .
Domek to takie oderwanie od ziemi ,zanurzenie się w innej rzeczywistości .
A marzenia ….. ileś razy marzymy , a potem gdy wszechświat nam daje , mówimy nie , nie teraz , teraz nas na to nie stać , teraz muszę to i to ……………..
I chcemy i chcemy ,
i co dalej ….
chcemy dla samego chcenia ?
Szukamy przeszkód , aby nie realizować tego co chcemy .
Bo zazwyczaj względy środowiskowe (trzeba żyć jak inni , mieć odpowiedni dom , samochód) mają u nas pierwszeństwo niż nasze marzenia .
Często nie mamy odwagi realizować to co chcemy i zamiast tego popadamy w uzależnienia – alkohol , piwkowanie, papierosy . Policzcie ile to kosztuje ? (Rok, czy dwa palenia papierosów to kwota naszych wakacji) I czy daje Wam szczęście , czy tylko iluzję szczęścia .
My postanowiliśmy marzenia realizować , zresztą w ostatniej rozmowie prosił mnie o to mój zmarły 2 lata temu ojciec . Bo najprawdopodobniej gdy stajemy u progi swoich dni , widzimy co tak naprawdę ważne . Ale wtedy możemy już tylko uzielać rad następnym pokoleniom . I tak w kółko …..
Przesłanie mojego ojca , które przeczytałam na pogrzebie tutaj:
D5 Creation