Kwiaty wiosennego Krymu 02-10.05.2019

Ci którzy mnie znają wiedzą że lubię je wąchać przez obiektyw aparatu. I takie było moje zachowanie podczas wspólnych wycieczek na warsztacie.

I tutaj nieoczekiwanie należało popracować troszkę nad uczuciami które rodziły się podczas obserwacji różnic kulturowych. Otóż w Rosji nadal bardzo silnie zaznaczona jest rola mężczyzn i kobiet. Budują oni sobie wizerunki według stereotypów adekwatnych do płci.

Kobiety to bardzo kobiece dziewczynki-laleczki, a mężczyźni starają pokazać postawę wojownika, herosa – twardego biznesmena z kasą. Kobiety uzurpują sobie wszystkie prawa na wyłączność do okazywania uczuć, piękna, lekkości ducha. Mężczyzna jest przeciwieństwem, wysuniętym w swojej roli mocno w skrajność. To on podejmuje trudy życia, próbuje na wszystko zarobić, iść przez życie z zaciśniętymi zębami.
Efekt – te piękne, lekkie istoty kobiety, z prostymi kręgosłupami jak struny, żyją u boku przygarbionego ciężarem życia i zmęczonego męża, często z nadwagą misia, pijącego, palącego, ciężkiego wibracyjnie – dominanta.
Taki sobie sami strugają los. To oni sami chcą u swojego boku dziewczynkę-laleczkę, a one wojownika-twardziela.
To stereotyp trzeciego wymiaru.

Moim zdaniem społeczeństwo piątego wymiaru zbliża się do siebie w swoim poznaniu. Nie chodzi tu o to by zgubić płeć, ale o to by uczyć się i uzupełniać wzajemnie cechy których nam brakuje. Tej lekkości, intuicji, ducha, ciepła którą przeważnie posiadają kobiety, mogą uczyć się i rozwijać w sobie mężczyźni. A np. finansowej niezależności, tworzenia w materii, odrzucenia lęku itp. mogą uczyć się, uzupełniać kobiety.
Do tego jest potrzebna świadomość, potrzeba uzupełniania cech, a nie stania tylko w pozycji – to cecha kobiet, a to cecha mężczyzn! Teraz to jest klasyczny syndrom niedojrzałego mężczyzny, niedojrzałej kobiety.

Dziś w tym kraju wygląda to tak – mężczyzna zachowujący się niezgodnie ze stereotypem czuje drwiny i ubolewanie kobiet i vice versa.
Tak więc że swoją wrażliwością co do piękna kwiatów nie pasowałem zdecydowanie do szablonu myślenia i postrzegania części Rosjanek na warsztacie. Czułem to i słyszałem komentarze, nawet to niezrozumienie pochodziło teoretycznie ze strony świadomych i uduchowionych osób – tak mocno zakorzeniony jest społecznie ten szablon zachowań.

Oczywiście wnosiłem tę drugą stronę pewną świadomość, tylko czy ktoś chciał to zauważyć i coś zmienić w sobie? Przy przywiązaniu do doskonałości swojego poglądu na świat jest to niemożliwe. Rosjanki po prostu korzystają z profitów tego układu i tyle….

A potem ubolewają że mężczyźni w Rosji nie rozwijają się duchowo i jest ich 10 razy mniej na warsztatach niż w Polsce. Na szczęście zaczyna się to zmieniać, znamy pierwsze „jaskółki” tego procesu transformacji.
A przestrzeń się wdzięczyła kolorami, zapachami kwiatów i ziół………