Cascades Ouzoud 18-21 październik 2013

Po wczorajszych górach dzisiejsza droga ze Skura do Demanes wydawała nam się mało ciekawa . Bardziej zatłoczona i poprowadzona nie przez góry jak poprzednia, ale półkami skalnymi dookoła zbocza góry . Jakaś mniej przyjazna , mniej rozmowna . Od Skury to ok 150 km , droga wąska , bardzo kręta , często przy przepaściach . Powiem szczerze zmęczyła nas .

Patrzyliśmy na nią i stwierdzaliśmy
– no ładnie
No ładnie – mówimy wtedy gdy nie czujemy żadnej fajnej energii, a miejsce jest ładne , tylko mniej przyjazne dla nas .

I właśnie taka była droga , wiodła przez górskie przełęcze powyżej 2000 metrów , przez wioski z widokiem na szczyty . Pod koniec zrobił się niesamowity amfiteatr gór . W pewnym momencie patrząc na góry i wioskę w dole, mieliśmy wrażenie, że jesteśmy w Machu Picchu, jak wzrokowo podobne . W Machu Picchu nie byliśmy, ale mamy wrażenie , że energia tam bardziej przyjazna dla nas będzie….

Jaka była droga – zapytałam Bartka
-No ładna – odpowiedział

I przyjechaliśmy ………… o zachodzie słońca przy pełni do kaskad .
Miasteczko opodal cascades trochę nas osaczyło – 3-ci dzień święta i tłumy Marokańczyków świętujących je tutaj z rodzinami .
Po średnio ciekawej drodze i oblepiającej energii sprzedawców zastanawialiśmy się czy warto było jechać taki kawał drogi .
Znaleźliśmy kemping (50 DH zero standardu z wyjącym całą noc osłem) i poszliśmy szukać kaskad . Najpierw zobaczyliśmy je z góry i już nie mieliśmy wątpliwości, że warto było jechać wiele kilometrów .

Najfajniejsze w tym wszystkim było to, ze jest miejsce niesamowicie turystyczne , jak później zauważyliśmy bardzo lubiane przez Marokańczyków , spowodowało to, że wodospady były oświetlone .
Pierwszy raz widziałam oświetlony potężny wodospad , jak w bajce . Technika i dzisiejsze możliwości mają czasem swoje dobre strony.
Wodospady Ouzoud znajdują się w odległości 150 km na północny-wschód od Marrakeszu, nieopodal miejscowości Tanaghmeilt.
W języku berberyjskim „ouzoud” oznacza „oliwę”. Wodospad nazwano tak ze względu na otaczające go gaje oliwne.

Potem wzdłuż sklepików zeszliśmy na dól aby zobaczyć je od dołu. Ogrom spadającej prawie ze 100 metrów wody , wraz z pełnią księżyca dawał niesamowite wrażenie , świadczące o potędze tego miejsca , potędze tej wody . Sile z jaką spada z prawie poziomu na prawie poziom .
Wszystko zatańczyło w nas , woda , niebo , księżyc. Znów poczuliśmy się na swojej drodze , we właściwym miejscu. Do którego żeby dotrzeć trzeba włożyć trochę wysiłku . Połączyliśmy się mentalnie z wodą i poprosiliśmy wodę aby zmyła z nas wszystko to co stare niepotrzebne to co blokuje by iść własną drogą .

Patrzyliśmy na kaskady słuchając szumu spadającej wody .
Cudo wszechświata , które nie tylko pojawiło się gdzieś w przestrzeni , to jeszcze swoim położeniem dało możliwość ludziom obserwacji ich . Tworzą taki amfiteatr.

Kaskady nas tak zauroczyły, ze zostaliśmy z nimi 3 noce , zmieniliśmy kemping na położony bliżej nich , aby w nocy słyszeć ich dźwięk .
Miasteczko turystyczne , sprzedawcy czasem wkurzają , jednak nie dla nich tutaj jesteśmy , zostaliśmy dla Kaskaduś, bo tak je z czasem nazwaliśmy . Zobaczylismy na ścianie jednej z restauracji Kaskadusie przedstawione jako anioł, i powiem szczerze ,tak je czuliśmy . Jakby anioł w postaci wody spływał na ziemie .

Gdy przychodziliśmy do niej mieliśmy wrażenie , że spotykamy się z dobrymi znajomi , którzy na początku byli dużo silniejsi od nas . Z czasem jednak stali się przyjaciółmi o równej sile . Zaskakiwało nas to, że patrząc na nie , mieliśmy wrażenie , że są łagodne i bardzo przyjazne, bo przecież z umysłu wiemy jaką siłę ma spadająca ze 100 czy 150 metrów woda.
Kaskady powiedziały mi
'Jeżeli idzie się swoją drogą z siłą i stanowczością , to inni tylko mogą podziwiać i mieć szacunek tak jak dla mnie „

Koło kaskad nie tylko jest masę sklepików czy restauracji, ale również grasują małpy , które wręcz wchodzą ludziom na głowę .

Kolejny raz w czasie tej podróży małpy przyfikały do naszego życia , pokazując nam szczególnie w tym silnym energetycznie miejscu, że można być silnym, stanowczym , wręcz potężnym i majestatycznym , a przy tym figlarnym i wesołym .

To tak potrzebne tutaj w Maroku , żeby żartować z tymi co widzą nas tylko przez zawartość naszego portfela .
Radość, wesołość , figlarność , takie życie do góry nogami .
Te 3 noce przy kaskadierach są dla nas odpoczynkiem , odpoczynkiem w podróży po pustyni , w czasie tak długich dwu miesięcznych podróży , trzeba odpoczywać tak samo jak w domu, gdy otacza nas nawał różnych obowiązków . A my jak mamy fajne miejsce , lubimy w nim być i sycić się nim .

Dziękując kaskadusiom za cudowny odpoczynek, możliwość dania na bloga zaległych rzeczy ruszamy w dalszą drogę. Tym razem na wybrzeże w arganowe plantacje .
Bo jak to naprawdę jest z tym arganem …..???