Dalej niż Nordkapp
Dalej niż Nordkapp – refleksje Bartka o podróży Hurtigrutenem 22 marzec 2013
Spaliśmy na pięknie przeszklonym pokładzie , gdzie są najlepsze widoki , w pobliżu dziobu okrętu . Obudził nas potężny huk spadającego dziobu na falę , towarzyszył temu jęk wszystkich okien tak jakby miały wypaść, oraz wyraźny skrzyp naprężeń konstrukcji statku. Przez okno widać było uciekające bryzgi wody (7 dek – około 5 piętra!).ławka przed nami jechała 2 metry do góry i w dół. Stwierdziliśmy, że należy uciekać do tylnej rufowej części promu , na niższy pokład. W czasie gdy rozpoczęłam tę „wyprawę” zdarzył się cud. Nagle wzleciałem …..
To dziwne uczucie, bo ja chyba zostałem tam gdzie byłem, a podłoga uciekła nagle w dół. Stan nieważkości nie był wcale przyjemny, ani długi bo chwilkę później zwaliłem się brzuchem na stojący obok stolik. Kolejne kilka kroków i zakotwiczyłem się POD barierką, nie tak normalnie , aby się jej podtrzymać tylko trzymając od spodu i dociskając stopy do podłogi . Ciężko ustać na nogach , a przecież nie zajmujemy się niczym innym tylko pogłębieniem równowagi , podczas jazdy na biegówkach. Słyszeliśmy, że czasami na promach ze stolików spadają szklanki , tutaj jakby pozostawiono choć jedną , latałaby nad naszymi głowami. Znaleźliśmy kąt pod restauracją w „spokojnej” części statku (czyli tylko 1 metr w górę i w dół) – kolejny sen i gdy okręt zakołysał się głęboko tym razem na boki , tak że musiałem asekurować się nogą , by po prostu nie spaść z fotela , usłyszeliśmy brzęk dziesiątków talerzy i szklanek rozbijających się w restauracji. Najwyraźniej jakiś regał nie wytrzymał! Trochę nas to zdziwiło, bo ten prom to nie był był co prawda wielki cruise , ale też nie jakaś mała zabawka. Ci , którzy mnie znają , wiedzą , że od 12 roku życia pływam na różnych łódkach regatowych i uznaję zasadę , że im większa fala tym lepsza zabawa, pływałem w Pucku na bardzo krótkiej metrowej fali , nad Gardą na desce na długiej ponad metrowej fali, zawsze była to niezła zabawa ze świetnym samopoczuciem. Jednak ten rodzaj kołysania jest inny, gdy dziob statku nurkuje w fali odczuwalne jest hamowanie promu, to tak jakby jechać autem i co chwilkę przyhamowywać i tak przez wiele godzin. Myślę, że na małej regatowej łódce jest nieco inna charakterystyka zachowania załogi. Calowe niewielkie ruchy ciała do pionu w czasie wpływania i spływania z fali rekompensują pochył i nieco ułatwiają błędnikowi zachowanie bardziej komfortowej pozycji. Natomiast na promie zachowujemy się jak meble siedziąc w fotelach i kanapach oparci i rozparci – dajemy się szarpać i targać żywiołom, bezwolnie z rezygnacją w głowie i ciele. Tak więc po 5 godzinach takiej karuzeli zmuliło mnie niestety i oddałem cześć Neptunowi w pobliskim WC . Tym większy mam szacunek i uznanie dla Brygidy , że nie musiała skorzystać z tej formy „oczyszczania” . Z relacji załogi i pasażerów mieszkających w pobliskim miasteczku wynika, że taka fala w zimie to standard. Jest silna, ale to normalne. Załoga twierdziła, że dzisiejsza była średnia , a zdarza się silniejsza , a oni nadal pływają !
A co na to nasza landrynka? Też pewnie się wyskakała. Pomimo średnio silnego hamulca ręcznego dzielnie opierała się atakom fali i stała tam gdzie była postawiona, poznaliśmy to po ……… wycieku oleju silnikowego, którego kropki były na niewielkiej przestrzeni . Natomiast po wyjedzie z promu zauważyliśmy pręgę czyjegoś srebrnego lakieru na tyle naszej karoserii. Tak więc pomimo takiej dużej fali najprawdopodobniej auta nie były w ogóle przyształowane i miały możliwość skakania po ładowni !