Elista życie to szczęście – radosny pobyt w mieście 10.09.2017

Cieszyliśmy się jak dzieci ze spacerów po mieście.

Mongolia, Mongolia ……….

– Patrz skarpeteczki takie jak w Mongolii – cieszyłam się spacerując po targu.

Nawet napiłam się kałmuckiej herbaty (gotowana herbata z mlekiem, z dodatkiem soli i masła) – zapraszam na tę herbatkę na roślinnym mleku po przyjeździe.

Jedzenie tak podobne jak w Mongolii i porcje dużo większe niż w Rosji.

Chodzimy po mieście ciesząc się, jak mijają nas ludzie о mongolskich rysach twarzy.

Ludzie też cieszą się, że nam się podoba.

– A wiecie jakie mamy piękne stroje – mówią.

– Wiesz może pójdziemy do teatru zobaczyć tradycję – pada pomysł.

– Zaraz popatrzę gdzie teatr – zerkam do internetu.

Okazało się, że przejeżdżając spod datzanu do centrum miasta, stanęliśmy pod teatrem.

Niesamowite.

Jeszcze bardziej niesamowite jest to, że o godzinie 18 jest spektakl na rozpoczęcie sezonu pokazujący kulturę kałmucką, jego reżyserem jest człowiek, który dostał dużo nagród za swoją twórczość.

Przed spektaklem jedziemy jeszcze do miasteczka szachowego wybudowanego na olimpiadę szachową w latach 90-tych.

A skąd tradycja szachowa w kałmucji?

Prezydentem był szachista i bardzo propagował swój ulubiony sport w tym kraju.

W miasteczku spotykamy chłopaka, który opowiada nam o filozofii starych kałmuków.

Życie to szczęście

Wszyscy jesteśmy powiązani

 

Zobaczcie filmik z moim tłumaczeniem . Dla osób, które znają rosyjski mogą doczytać więcej o ich filozofii.

Nasz rozmówca prowadzi mini muzeum. Zwraca uwagę na zapożyczoną wojskową czapkę przez polskie wojsko przedwojenne.

Miasteczko szachowe jest miejscem gdzie przyjeżdżają młodożeńcy fotografować się , częstują nas szampanem.

Kałmucja – jej gościnność jest fizyczna, ale i na poziomie energetycznym. Czujemy się jak w raju, nawet w mieście.

Wracamy do centrum na nasz spektakl pokazujący historię narodu kałmuckiego od czasów szamanizmu do dzisiaj. Historię, która często nie była lekka.

Bardzo nam się spektakl podoba.

Naładowani mocą wychodzimy z teatru i jedziemy na nasze ulubione noclegowe miejsce pod datzanem.

Kochamy Elistę i i ona kocha nas.

– Pokaż Kałmucję innym – słyszę nieśmiały głos z przestrzeni.

Jasne, pokażę jak cieszę się ze spotkania z cudownym przyjacielem. A przecież to dopiero początek spotkania …..