o podróży do Laponii 2013
now browsing by category
Spacer po jeziorze Elfów
Jezioro Inari 24-25 marzec 2013
I wjechaliśmy do Finlandii , wciągnęła nas, ukoiła po norweskich przeżyciach . Prostymi drogami podążyliśmy w kierunku Inaru i 3 co do wielkości jeziora Finlandii . Mówi się, że również świętego miejsca Saamów, choć od żadnego Saamego tego nie słyszeliśmy, bardziej czytaliśmy w informacjach, a wiadomo papier wszystko przyjmie, a biznes Saamski jest tutaj potężny i jak się śmiali znajomi Samowie dla pieniędzy są w stanie wiele powiedzieć .
Jezioro od pierwszego spotkania urzeka , opowiada o sobie , przymila się . Jest wielkie , potężne , głębokie (do 100 metrów) , a przy tym miękkie łagodne i 
zapraszające do spotkania .
Nas też zaprasza na nocne spotkanie podsyłając piękny parking nad samym brzegiem . W jeziorze jak i w okolicznych lasach znajdują się duże ilości kamieni , w kamieniach swoje domy ulokowały elfy , z niektórych machają do nas , opowiadają o swoim życiu .
Ma się wrażenie, że weszło się do świata elfów , bajek, a może po prostu innego świata dla większości niewidzialnego.
Świat magii , a może normalny , gdy inaczej popatrzy się , a może szerzej . .
Jezioro zaprasza nas do spacerów zarówno po jego okolicy jak i po jeziorze . Wszędzie pełno elfich domów , większość pod zimową pierzynką , jedne oddalone od innych domów , inne znajdujące się w skupiskach .
Słońce oświetla okolice, pozwalając do jednych zajrzeć bezpośrednio do środka .
Gdy nasycimy się oglądanie z bliska 
elfich domów , na spacer po sobie zaprasza jezioro . Fajnie tak chodzić po zamarzniętej wodzie . Tutaj w Finlandii przez jeziora poprowadzone są szlaki , zazwyczaj skuterowe , zresztą Finlandia – Laponia to raj dla osób lubiących jazdę skuterem . Z tego co wyczytaliśmy jest ok 1000 km tras , można w ten sposób przemierzać Laponię .
A jezioro razem ze słońcem bawią się z nami , śmiejąc kolorami , gdzieś z daleka na brzegach można dojrzeć elfie domy.
Dlatego jezioro Inari nazwaliśmy jeziorem Elfów
I jakby dopełnić kontaktu z Eflami , gdy wieczorem przyjechaliśmy do Saariselki i weszliśmy do sklepu pierwszą rzeczą jaka wpadła nam w oko była książka Fińskie Elfy o każdej porze roku (na szczęście w wersji fińskiej i angielskiej) , takie zaproszenie do dalszego poznawania ich życia .
Oczywiście książkę kupiliśmy , jest w niej wiele przepisów kulinarnych , gdy przyjedziemy do Polski będziemy testować i dzielić się z Wami , poza tym jest wiele tradycji fińskich . Taka książka o życiu elfów w Finlandii.
Finlandia uchodzi za kraj, gdzie ok 40% ludzi (przyznając się oficjalnie lub nie) wierzy w istnienie elfów , zdarza się , że przy budowie dróg , czy domów omija się duże kamienie (głazy) .
Polmak na styku granic
Polmak z wizytą u servasowkiej rodziny 22-24 marzec 2013 r.
Trasa promu była troszkę podyktowana tym, że w miejscowości Polmak 80 km od Vadso, rodzina servasowska (www.servas.pl) obiecała nas przyjąć. Lubimy te spotkania z ludźmi, wnoszą wiele do naszych podróży .
Z ulgą zjechaliśmy z promu w Vadso i za
parę kilometrów znaleźliśmy parking na którym zasnęliśmy „jak zabici” wreście pod nami nic się nie kołysało.
Trochę przeraża nas „dzika” północ , okolice dróg są bardzo zaludnione , a na drogach czasami wręcz tworzą się korki. Jest to podyktowane tym, że są to tereny bardzo bogate w ryby oraz w ropę i wiele osób z różnych krajów tak kiedyś jak i dziś osiedla się tutaj szukając „lepszego” życia. Nie dziwią na ulicach murzyni czy Azjaci .
Polmak znajduje się przy fińskiej granicy , pośród pagórków , nad rzeka Tana .
Mamy wielkie szczęście nasz gospodarz jest nie tylko wędkarzem, ale również Saamem , który pisze artykuły do Saamskiej gazety . Kopalnia wiedzy o Saamach.
Fajnie zatopić się w norweski, a może saamski dom , poczuć się gościem, a może współmieszkańcem tego terenu . Lubimy ten stan bycia wśród ludzi , opowieści o życiu , podróżach i tym wszystkim co wszechświat w danej chwili podpowie. Smakowania jedzenia , a przy tym życia.
Wybieramy się na wycieczkę na biegówkach po okolicy , która raz chce , a raz nie chce nam się pokazać , raz stapia się z niebem, a innym razem rozbłyska promieniami słońca . Nieśmiało wystające brzozy spod śniegu, powodują, że ma się wrażenie że w tym momencie świat jest tylko biało czarny, stracił wszystkie kolory, a może one są w bieli…???
W młodości naszego gospodarza czyli z 50-60 lat temu była tutaj typowa tundra , ziemię porastały mchy , jagiel , zioła , kwiaty i niskie krzewinki , obecnie tundra zmienia swoje oblicze porastając brzozą , powoli robi się z tego nieśmiały las , a główną tego przyczyną jest brak reniferów , które wielkimi stadami niegdyś przemierzały tą przestrzeń i obgryzały wszystkie roślinki .
I rozmyślając nad tundrą, kolorami dojeżdżamy do jeziorka już w Finlandii , maleńka tabliczka informująca o zmianie kraju nie oficjalna (dopiero potem od gospodarzy dowiedzieliśmy się, że byliśmy w Finlandii) i droga skuterowa przez jezioro . Na tym jeziorze tworzy się inna energia , miększa , łagodniejsza …
Stoję jak urzeczona wpatrując się w słońce , a może ono we mnie . 
Tak inny kraj od razu czuć , ktoś powie wariactwo , tego nie można poczuć, a dlaczego nie zadać pytania skoro jedni to czują , to jak to zrobić aby to poczuć ?
Każdy kraj ma swoją specyficzną energię i to w obecnych granicach , tak jakby jakaś niewidzialna siła rozpostarła określaną przestrzeń na danym terytorium , tak jak tworzymy ją w domu , w ogrodzie . Często przecież mówimy, ze u jakiś ludzi jest fajnie u innych gorzej . Tak samo z krajami . Finlandia jest łagodna , spokojna , miękka , taka kołysająca do snu , a przy tym dynamiczna i magiczna. Norwegia ostra, surowa , pełna emocji, a przy tym wolna , tak jakby trochę płynęła pod falę, a przecież ma się wrażenie, że płynie z falą .
Fajnie to obserwować i przepuszczać przez siebie te energie . Jedne są dla nas przyjazne inne bardziej ostre.
Te energie tworzą : ludzie, natura, sposób jedzenia, język , klimat , zwierzęta , historia , polityka , gospodarka , miejsca pracy itp.
Nasi gospodarze goszczą nas po królewsku , dostajemy swój apartament , śniadania wyglądają jak szwedzkie stoły . Tyle dostajemy , od przemiłych starszych ludzi . Jakże świat byłby inny gdybyśmy gościli się nawzajem chcieli poznać jeden drugiego, niezależnie od tego skąd pochodzimy i dokąd zmierzamy.
Dziękujemy pięknie cudownym gospodarzom z Polmak za przemiły relaks na styku dwóch krajów , kiedyś stanowiący jedna krainę Sapmi .
Nasi gospodarze posiadają domki do wynajęcia , więc jakby ktoś był w tym terenie lub szukał miejsca na letnie łowienie ryb to polecamy. Rzeka Tana jest bardzo bogata w ryby , również łososie
Dalej niż Nordkapp
Dalej niż Nordkapp – refleksje Bartka o podróży Hurtigrutenem 22 marzec 2013
Spaliśmy na pięknie przeszklonym pokładzie , gdzie są najlepsze widoki , w pobliżu dziobu okrętu . Obudził nas potężny huk spadającego dziobu na falę , towarzyszył temu jęk wszystkich okien tak jakby miały wypaść, oraz wyraźny skrzyp naprężeń konstrukcji statku. Przez okno widać było uciekające bryzgi wody (7 dek – około 5 piętra!).ławka przed nami jechała 2 metry do góry i w dół. Stwierdziliśmy, że należy uciekać do tylnej rufowej części promu , na niższy pokład. W czasie gdy rozpoczęłam tę „wyprawę” zdarzył się cud. Nagle wzleciałem …..
To dziwne uczucie, bo ja chyba zostałem tam gdzie byłem, a podłoga uciekła nagle w dół. Stan nieważkości nie był wcale przyjemny, ani długi bo chwilkę później zwaliłem się brzuchem na stojący obok stolik. Kolejne kilka kroków i zakotwiczyłem się POD barierką, nie tak normalnie , aby się jej podtrzymać tylko trzymając od spodu i dociskając stopy do podłogi . Ciężko ustać na nogach , a przecież nie zajmujemy się niczym innym tylko pogłębieniem równowagi , podczas jazdy na biegówkach. Słyszeliśmy, że czasami na promach ze stolików spadają szklanki , tutaj jakby pozostawiono choć jedną , latałaby nad naszymi głowami. Znaleźliśmy kąt pod restauracją w „spokojnej” części statku (czyli tylko 1 metr w górę i w dół) – kolejny sen i gdy okręt zakołysał się głęboko tym razem na boki , tak że musiałem asekurować się nogą , by po prostu nie spaść z fotela , usłyszeliśmy brzęk dziesiątków talerzy i szklanek rozbijających się w restauracji. Najwyraźniej jakiś regał nie wytrzymał! Trochę nas to zdziwiło, bo ten prom to nie był był co prawda wielki cruise , ale też nie jakaś mała zabawka. Ci , którzy mnie znają , wiedzą , że od 12 roku życia pływam na różnych łódkach regatowych i uznaję zasadę , że im większa fala tym lepsza zabawa, pływałem w Pucku na bardzo krótkiej metrowej fali , nad Gardą na desce na długiej ponad metrowej fali, zawsze była to niezła zabawa ze świetnym samopoczuciem. Jednak ten rodzaj kołysania jest inny, gdy dziob statku nurkuje w fali odczuwalne jest hamowanie promu, to tak jakby jechać autem i co chwilkę przyhamowywać i tak przez wiele godzin. Myślę, że na małej regatowej łódce jest nieco inna charakterystyka zachowania załogi. Calowe niewielkie ruchy ciała do pionu w czasie wpływania i spływania z fali rekompensują pochył i nieco ułatwiają błędnikowi zachowanie bardziej komfortowej pozycji. Natomiast na promie zachowujemy się jak meble siedziąc w fotelach i kanapach oparci i rozparci – dajemy się szarpać i targać żywiołom, bezwolnie z rezygnacją w głowie i ciele. Tak więc po 5 godzinach takiej karuzeli zmuliło mnie niestety i oddałem cześć Neptunowi w pobliskim WC . Tym większy mam szacunek i uznanie dla Brygidy , że nie musiała skorzystać z tej formy „oczyszczania” . Z relacji załogi i pasażerów mieszkających w pobliskim miasteczku wynika, że taka fala w zimie to standard. Jest silna, ale to normalne. Załoga twierdziła, że dzisiejsza była średnia , a zdarza się silniejsza , a oni nadal pływają !
A co na to nasza landrynka? Też pewnie się wyskakała. Pomimo średnio silnego hamulca ręcznego dzielnie opierała się atakom fali i stała tam gdzie była postawiona, poznaliśmy to po ……… wycieku oleju silnikowego, którego kropki były na niewielkiej przestrzeni . Natomiast po wyjedzie z promu zauważyliśmy pręgę czyjegoś srebrnego lakieru na tyle naszej karoserii. Tak więc pomimo takiej dużej fali najprawdopodobniej auta nie były w ogóle przyształowane i miały możliwość skakania po ładowni !
Na fali …..???
Refleksje Brygidy o płynięciu Hurtigrutenem 22 marzec
I zaczęło się ……….. trzepanie na statku , nigdy nie myślałam, że coś takiego przeżyję. Najpierw zaczęło dość mocno kołysać , ale tak normalnie . Widać było, że niemieccy emeryci łykają tableteczki i powoli kruszą się z miejsc publicznych . Robiło się cicho spokojnie przy zafalowanym morzu , silnym wietrze , płynęliśmy pod falę, więc było spadanie i hamowanie , czasami podłoga uciekała spod stóp , a schody nagle otrzymywały większe przestrzenie między sobą , jednak ta sytuacja nie wzbudzała we mnie grozy, bardziej cieszyłam się, że mogę przetestować swoją odporność na chorobę morską , bo przecież przyjdzie czas pływania, jacht , statek to jeden ze sposobów przemieszczania.
Aż nagle statek dziobem zaczął uderzać w fale , zaczęło trząść coraz mocniej , ludzie pogubili się zostaliśmy my i 2 Norwegów – miejscowych , którzy też nie wykupili kabiny . Wszystko zaczęło kołysać się szybko , płynęliśmy pod falę , a praktycznie przedzieraliśmy się przez otwarte na tym odcinku morze , walcząc z żywiołem , a może poddając mu się …..???
Myśli zaczęły szybko kołatać w głowie , wychodziły wszystkie możliwe lęki .
Bo co może taka maleńka łódka , wobec tego żywiołu ? Do kogo mieć zaufanie ?
Do kapitana?
Załogi?
Boga ?
Konstruktora , czy konserwatora łodzi?
Myśli wariują , na szczęście ciało nic sobie z tego nie robi , choć może lepiej jakby osłabło i zasnęło , umysł odpoczął by od natarczywych myśli.
Udaje mi się zasnąć na wygodnej kanapie , nagle potężne uderzenia w falę budzą mnie , i umysł znowu wariuje ….
Może lepiej było nie płynąć ?
Po co to podróżowanie , co wnosi w życie ?
Czy warto tak ryzykować ?
Prowokować los?
Pojawiają się zdania tych co wszystkiego się boją .
Kotłujące myśli doprowadzają do jednego wniosku , brak zaufania do siły wyższej , przecież ja tutaj , na tym morzu w tej malutkiej skorupce jaką jest maleńką istotą , bardzo maleńką i jaki wpływ mam na świat na przyrodę ?
Pokora , zaufanie zaczyna przebijać się przez pokłady lęku, kontroli
Przecież Ci , którzy bardzo się boją i nie wychodzą z domu , co nie „ryzykują” też ulegają wypadkom i to o wiele częściej niż Ci , którzy „normalnie” żyją .
Można bać latać się samolotem, a samolot może nam spaść na głowę . Kiedyś poznałam osobę bardzo zalęknioną, której uliczna latarnia na głowę spadła i skończyła jako inwalidka .
Więc po co nam lęki ?
To chyba retoryczne pytanie , na które każdy musi znaleźć swoją odpowiedź .
Takie bujanie na statku to wyjście dla mnie z mojej własnej strefy komfortu , poznanie czegoś nowego , nowej części siebie . Części , która gdzieś została głęboko schowana .
Po doświadczeniu z silnym uderzeniem fali o dziob , przenieślimy się na tył statku ,koło restauracji znowu udało się zasnąć i znowu ……….. tym razem dźwięk rozbijanych talerzy w restauracji wytrącił nas ze snu .
Czy kiedyś będzie nam dane dopłynąć?
Jednak powoli zmieniliśmy kierunek i zamiast pod falę zaczęliśmy płynąc z falą . Morze się nie zmieniło, ale zmieniło się nasze postrzeganie sytuacji . Taka drobna zmiana , a ile mniej emocji budzi .
Bo właśnie ile jest w tym mądrości , gdy mówi , aby płynąc na fali . Okoliczności obok się nie zmieniają , a jak wielka różnica gdy płyniemy z falą lub pod falę .
Po tym doświadczeniu , zdecydowanie wybieram płynięcie z falą
Tą sytuację można odnieść do naszego życia , naszą łódkę życia możemy skierować po falę i wiatr zmagając się z życiem , odczuwać lęki, skarżyć się na ciężki los , mieć ciężkie doświadczenia życiowe , ale można także bez zmiany warunków zewnętrznych skierować nasze życie by płynęło z falą , poddać się sile wspomagającego , pchającego wiatru . Na zewnątrz nic się nie zmieni , te same możliwości , te same zagrożenia , jednak odczuwanie i odbieranie sytuacji będzie zdecydowanie spokojniejsze , a życie pchane siłami wszechświata będzie lżejsze i wszystko będzie płynęło we właściwym kierunku .
Zauważcie , że gdy płyniemy pod falę , płyniemy wolniej , cali napięci , naprężeni , a gdy płyniemy z falą, płyniemy szybko , czasem bardzo szybko , z lekkością i spokojem.
Warunkiem płynięcia przez życie na fali jest odnalezienie własnej drogi i pokora w podążaniu przez nią , niezależnie od tego co lansuje społeczeństwo i media.
Końcówka rejsu była czystą przyjemnością wpłynęliśmy w spokojną zatokę i można było delektować się słońcem poranka i spokojem morza , taka zmiana , a jakże potrzebna .
Gdy pytaliśmy załogi i miejscowych którzy z nami wysiadali czy to był silny wiatr czy normalny , stwierdzili , że tak pośrodku między silnym i normalnym , a tutaj zawsze wieje , no może z wyjątkiem pięknej pogody latem .
Czyli dla nich nich nadzwyczajnego , a dla mnie takie naoczne pokazanie , że żywioł wody w połączeniu z żywiołem wiatru jest dla mnie na trudnym doświadczeniem i zamiast współpracy , miłości , mój kontakt z tymi żywiołami opierał się na leku.
Na pokładzie Hurtigrutena
Hurtigruten 21-22 marzec 2013
I popłynęliśmy na wschód i północ(!!!) , zgodnie z energią wschodu, Hurtigrutenem . Pomysł na podróż słynnym od 120 lat statkiem – no może siecią , bo statki się zmieniały – pojawił się rok temu , przy okazji wyjazdu na Lofoty , wtedy energia nie poszła na podróż (www.opodrozynapolnoc.blogspot.com) Tym razem jakoś wszystko się składało i nie składało . Gdy wróciliśmy z Nordkappu okazało się, że stojący w porcie statek nie może nas zabrać 
z uwagi na naszą wysokość tzn. naszej landrynki , jednak Panowie powiedzieli, że następnego dnia płynie większy , który na pewno nas zabierze i zabrał …..
A o co chodzi z tym Hurtigrutenem od 120 lat pływa z Bergen na południu Norwegii do Kirkenes przy granicy rosyjskiej na dalekiej północy i z powrotem . W sumie płynie 13 dni z czego 7 na północ i 6 z powrotem . Obecnie codziennie jeden statek wypływa z Bergen. Teraz to potężny biznes turystyczny , bowiem gdy pogoda dopisze można pooglądać wybrzeże Norwegii od morza , a jeżeli nie dopisze spędzić czas na statku.
Statkom daleko od nowoczesnych zapewniającym masę rozrywki nowoczesnym cruiserom , są stosunkowo małe , służą do kontemplacji otaczającej przyrody.
Kiedyś statki miały niższy standard, a całe życie toczyło się w salonach .W salonach wisiały dzieła sztuki . Podróżowali nimi zarówno bogaci jak i biedniejsi . Pragnący luksusu , jak i ci którym jest obojętny .
I tak zostało do dziś , podróżując Hurtigrutenem, nie ma obowiązku wykupowania kabiny i tak też zrobiliśmy .
Popłynęliśmy z Honningsvag do Vadso ok 16 godzin , statkiem o imieniu Nordkapp . Chyba tej energii nam potrzeba , bo nie dość , że poza wizytą na Nordkapie spędziliśmy w tym rejonie jeszcze dzień , to jeszcze „przytrafił” się statek o tym imieniu . Czyżby czas na białe niedźwiedzie….
A morze ……. przywitało nas wiatrem, śniegiem , zachmurzonym niebie tak jakby te energie chciały nas oczyścić na swoje działanie . Znowu nowy rodzaj pogody, nie znany nam w czasie tej wycieczki . Statkiem kołysze ,na zewnątrz śnieg zacina , wieje w poziomie , a my znów w ciepłym pomieszczeniu z którego możemy bezpiecznie wyjść aby na moment porozmawiać z żywiołami i wrócić w „bezpieczny” kąt.
Statek chyba spory jak na tę korporację, jednak i tak malutki jak na dzisiejsze 
realia , na statku restauracja ze 2 bary , salon widokowy pięknie przeszklony . Na tym dodatkowo maleńki fitness i sauny i parę komputerów z dostępem do netu .
Atmosfera bardzo spokojna , większość pasażerów to niemieccy emeryci .
Taka sielanka . Decydując się na Hurtigrutena , chcieliśmy zobaczyć czy ta forma podróżowania nam odpowiada . Czy takie 7 dni oglądania Norwegii by nam się spodobało.
Z naszych obserwacji tego wczorajszego statku i tego którym teraz płyniemy, możemy powiedzieć, że im starszy statek tym bardziej klimatyczny , starszy ma urok dawnego parowca i może kiedyś jak zdecydujemy się płynąc to najstarszym z możliwych . Obecnie jest to Lofoten z 1964 r.
Jedno co mogłoby nam przeszkadzać to suche powietrze i duchota zalegająca wewnątrz statku.
A ile kosztuje Hurtigruten , nasza wycieczka bez kajuty (2 osoby i samochód) kosztuje 2200 koron, czyli ok 1200 zł. Ale możemy korzystać z sauny, fitnessu i internetu . Miejsce do spania w salonach dużo , szczególnie przy tej pogodzie , wielu na pewno zmaga się w pokojach z chorobą morską .
Teraz będąc na morzu widać jaki potężny to żywioł, że ujarzmienie go jest niemożliwe a my jesteśmy maleńką cząstką wszechświata .
C.d.n ……
D5 Creation