W podziemiach prometeusza 16 grudnia 2014 

Jaskinia zaprosiła Bartka, jest nieczynna w poniedziałek specjalnie przedłużyliśmy pobyt do wtorku, aby do niej zawitać. Wstęp 7 lari + ewentualnie wycieczka 10 minut łódką 7 lari.

I weszliśmy w klimat podziemnego świata, z którego człowiek grą światła i muzyki wydobył to co najpiękniejsze, podświetlając to w różnych kolorach. Poza tym jaskinia bardzo szeroka. Chyba pierwsza w której poczułam się jak w domu.

Pierwszy raz byliśmy w takiej jaskini, gdzie jej naturalne piękno błyszczało się subtelnie we wszystkich kolorach. Szliśmy w 5 osób jakaś parka przewodnik i my. Oni non stop gadali dopytując się o ekstremalne wycieczki, cały czas będąc gdzieś myślami poza jaskinią. Karmili swoje umysły. My ducha. Poddając się kontemplacji tego cudnego miejsca. Podążaliśmy krok za krokiem w świat cudów podziemnego świata, który pokazywał nam swoje kształty. Stalagmity, stalaktyty tworzące się tysiące lat, narastające powoli, powoli bez stresu pośpiechu. Zresztą najpiękniejsze nawisy robią się wtedy gdy woda kapie wolno z całym bogactwem mikroelementów.

Kap , kap w nowy świat.

Codziennie ten napis zmienia się jak my. Codziennie jest inny bardziej narośnięty.

Jak my bogatsi o nowe doświadczenia.

Idziemy, kontemplujemy niestety nie ciszę, bo współwycieczkowicze głośno gadają, jakby nie widzieli tego co tu jest.

Może kiedyś zrobią tutaj duchowe przejścia w milczeniu, życzymy tego temu miejscu ( a raczej dźwiękach muzyki poważnej, odtwarzanej z głośników).

Idziemy rozpływając się w kolorach, roztapiając w nich, nasz cień, nasze ciemne strony, lekko i z radością. Bez siły po prostu to dzieje się samo.

Podświetlenie jaskini i muzyka nie tylko podkreśla  magię tego miejsca , ale również wyzwala radość, taką dziecinną prostą. Taką która najbardziej nam się podoba i w której chcemy być. 

Gdy dorastaliśmy częśto mówiono nam bądź poważny!!!!

I co czuliśmy się z tym lepiej?

Może bardziej dorosło, ale nie lżej i radośniej.

Czy świat dorosłych do szaro bura powaga?

Otaczam się kolorami, światłem radością i pozwalam im przeniknąć moje życie

Na jaskinię popatrzcie sami bo słowa to za mało, zresztą zdjęcia też wszystkiego nie obrazują.

Na końcu jaskini wsiadamy do łódki i ruszamy już w mniej podświetloną toń podwodnej rzeki. Krystalicznie czystej. Płyniemy nią, a praktycznie nad nią zatopieni w ciszy magii lekko falującej wody. Otuleni jaskinią jak ciepłą kołderką. Łódka przesuwa się płynnie i harmonijnie do przodu i nagle pojawia się światło wypływamy na zewnątrz. Światło daje dużo radości. Choć gdzieś tam wewnątrz został przyjazny świat podziemny. Pełen swojego własnego życia.

Pełni radości ruszyliśmy dalej

Opis Jaskini ze strony http://www.disfrutanci.pl/gruzja/jaskinia-prometeusza/

Jaskinia Prometeusza (პრომეთესმღვიმე) została odkryta w 1984 roku, a udostępniona dla turystów w 2011 roku. Prezydent Micheil Saakaszwili nazywany jest ojcem chrzestnym tej jaskini. Odwiedzając ją, ponoć się zachwycił i postanowił uczynić z niej atrakcję turystyczną. To jemu właśnie jaskinia zawdzięcza nazwę – podczas wizyty prezydent miał przypomnieć, że – według legendy – w pobliskich górach Kaukazu miał być przykuty do skał Prometeusz. Być może to spędził on kilkaset lat właśnie w tej jaskini…

Długość trasy dostępnej dla turystów wynosi 1420 metrów, ale jaskinia jest o wiele dłuższa. Na jej końcu znajduje się jezioro, przez które można przepłynąć łódkę aż do wyjścia z jaskini (opcja dodatkowa).Do dziś w jaskini odkrytych zostało 17 „sal”. W jaskini porusza się po wylanych w niej chodnikach.

Jaskinia jest jedną z bogatszych i piękniejszych jaskiń. Pozostawia niezapomniane wrażenia (nie tylko dzięki bogactwu i różnorodności form skalnych, ale również ze względu na iluminacje i muzykę, które być może są zbędne – to już indywidualna opinia).