Stepy Kałmucji – ile radości 09.09.2017

Nigdy nie przypuszczałabym, że step czy półpustynia sprawi mi tyle radości.

Jakże podobne do ukochanej Mongolii. Jaka radość ze spotkania z dawno nie widzianym przyjacielem,do tego w miejscu najmniej przewidywalnym.

Jedyna różnica brak jurteczek.

I mimo ponad 40 stopni w cieniu, uśmiech nie schodzi nam z ust.

– A co jest magicznego z tej prostej drodze po horyzont – zapyta wielu z Was.

Przestrzeń, przestrzeń i jeszcze raz przestrzeń…

Przestrzeń nieskończonych możliwości. Tutaj wszystko może się stworzyć, bo jedyną inspiracją jest siła stwórcza.

Przestrzeń, która niczego nie narzuca, dając całkowitą wolność bycia i tworzenia.

W tej przestrzeni wszystko jest widoczne, zauważalne i możliwe zarazem.

Tutaj nic nie odwraca naszych zmysłów od siebie, tutaj jesteśmy w naszej przestrzeni, przestrzeni nas samych.

I jak się w niej czujemy ???

Wyśmienicie, nawet mimo upału…

Tak w środku siebie mamy radość, przestrzeń, kreację…

A gdy kontaktujemy się z dużą ilością bodźców , zastępujemy jej część myślokształtami innych, schematu, rodu ……

One dają poczucie przynależności do tłumu, ale również ograbiają nas z siebie.

Uwalniam się od przekonania, że wśród ludzi nie mogę być w pełni sobą

Zachowuję siebie zawsze i wszędzie

Wtłoczony nam od niemowlęctwa program „co ludzie powiedzą”, obdziera nas z nas samych i zamiast śpiewać solo piosenkę swojej duszy z pełnym zaangażowaniem, radością, miłością. Śpiewamy w chórkach często nie podobające nam się piosenki.

Ci co mnie znają powiedzą, ale Ty się prawie nie przejmujesz tym co ludzie powiedzą.

A jednak gdzieś głęboko program co ludzie powiedzą – odcina mnie od działania i bycia w pełnej zgodzie z sobą.

Zresztą popatrzcie z ilu rzeczy rezygnujecie tylko dlatego co powiedzą inni???

Dziękuje Kałmucji, że jest i będziemy się nią dalej cieszyć, mamy nadzieję, że ona cieszy się ze spotkania z nami.